Het einde van mijn indrukwekkende reis

’s Morgens krijg ik een berichtje van Imalia dat ze naar mij onderweg is. Ze vraagt zich af of ik al in Bogor Permai ben geweest. Dit is de echte Nederlandse bakker volgens haar niet te vergelijken met de Holland Bakery en nog echt koloniaal. Vooral bezocht door oudere Nederlanders.
Het ziet er prachtig uit maar ook Bogor Permai is niet authentiek het is net als de Holland Bakery pas na de kolonisatie ontstaan. Ik moet zeggen dat ze hier heerlijke speculatie verkopen en de Sint is al onderweg naar Nederland.
Helaas zit Frans in een vergadering vandaag. Maar omdat ik in de reiswereld werk wil ze me toch echt hun onderkomen laten zien. Deze ligt bij geen files op ongeveer 30 minuten rijden vanaf Bogor maar meestal doe je er een uur over. Hier is het echte landelijke Indonesische. Haar locatie wordt wel omschreven als het Ubud van Java. Ik verwachtte iets kleins maar Lembur Pancawati heeft een enorm groot oppervlakte. Het licht midden in de rijstvelden. Op het terrein is een waterval en een kleine wildwaterbaan plus een speeltuin voor de kinderen. Het wordt vooral door bedrijven en scholen gebruikt. Dit komt omdat ze zijn ingesteld op groepen. De kamers hebben minimaal 4 bedden. De gasten zijn eigenlijk alleen Indonesiërs. Ze hebben ongeveer 150 bedden verspreidt over het gehele terrein. Je kunt hier heerlijk relaxt een boek lezen, wandelen door de rijstvelden en vooral genieten van de natuur en de rust. Helaas kan ik hier niet blijven omdat ik bijna naar huis vlieg. De volgende keer ga ik zeker bij hun logeren. Mocht je ooit met een grote groep een paar dagen uit de grote steden willen zijn op Java boek dan een kamer bij hun. Hou er rekening mee dat ze in het weekend bijna altijd vol zijn geboekt (www.pancawati.com).

Om 13 uur moet zij Frans op gaan halen en zet ze mij onderweg op de Puncak Pas af. Ik kan zo nog even van dit mooist genieten. Ik breng hier een bezoek aan de Gunung Mas Estate. Een Theeplantage. Omdat ik alleen ben zit in rondleiding in de fabriek er vandaag niet in. Ze zijn te druk met scholen.

Terug in Bogor nog even naar het internetcafé waar ik kan inchecken voor mijn terugvlucht naar Amsterdam. KLM is weer gaan vliegen dus kan ik gewoon naar huis.

De laatste ochtend in Bogor brengen ik een bezoek aan de Gong Fabriek. Bogor is een van de weinige plaatsen die nog een authentieke fabriek heeft. Het is even zoeken maar ook al is het een kort bezoek. Dit mag je echt niet missen. Als ik binnen loop slaat de hitte meteen op mijn lichaam en begin ik enorm te zweten. Het duurt twee weken voor ze één Gong in model hebben geslagen. De gong ligt eerst in het openvuur daarna slaan zeker 3 medewerkers erop met een hamer. Deze hamer weegt maar liefst 7 kilo. Daarna gaat hij weer in het vuur en dit wordt steeds herhaald. Ik krijg de hamer echt niet boven mijn hoofd. En hoe houden ze dat vol in die hitte. Achter de smederij is de houtwerk plaats. Daar is het gelukkig een stuk koeler. Ze zijn bezig met een order uit Sumatra.
Omdat ik nog behoorlijk wat tijd over heb besluit ik ook nog even een bezoekje aan de Purnamarman Stone te brengen. Ik neem een angkot naar Batatulis dat zo’n 2,5 km verderop ligt. Bij het verlaten van de angkot zie ik een prachtig park met een hek eromheen. Ik loop naar de wachter die me naar de andere kant stuurt. Nu hier zie ik ook geen ingang. Wel zie ik dieren, beelden en een grote steen vanaf het hek. Ik loop dus maar weer terug. Blijkt dat het niet toegankelijk is voor bezoekers. Oke ben ik dan voor niets gekomen. Ik wijs de naam in mijn LP aan. Dan loopt hij met mij mee en steekt de straat over. Hier staat een klein vierkant gebouwtje. Hij doet zijn schoenen uit en gebied mij te volgen. Als ik me Teva uit heb houdt hij een groen gordijn voor me opzij. In dit zeer onopvallende gebouwtje dat een soort Musholla is staat dus de steen. De steen heeft een inscriptie in de "Sanskriet" taal die in Zuid-India wordt gesproken. De steen is afkomstig uit de periode dat koning Purnawarman regeerde in het koningsrijk Tarumenagera, ongeveer 450 na Christus. Java eerste hindoe koninkrijk. Na 1500 jaar is de tekst nog steeds zeer goed behouden. Deze steen maakt duidelijk dat aan alle grote rijken een einde komt. Deze plek is zeer apart. Waarom zo weggemoffeld. Als de dame klaar is met bidden komt ze met een visitorsbook naar me toe waarin ik mijn naam, woonplaats moet noteren. Dagelijks komen hier toch mensen. Maar ik had deze nooit op zo’n plek verwacht. Ik ben verbijsterd.

Hiermee komt ook een eind aan mijn reis. Ik ga terug naar mijn pension om mijn bagage op te halen en neem dan de bus naar de luchthaven in Jakarta. De laatste dagen heb ik toch nog meer gezien dan verwacht en weer veel mooie herinneringen en ideeën opgedaan.
Inmiddels heb ik al mijn reisverslagen van Indonesië voorzien van prachtige foto’s. Dus blader gerust nog even terug door mijn verhalen.