Durga Puya Festival

Na de fietstocht is het tijd om te voet iets van de stad te gaan bekijken. Het Durga Puya festival wordt na 9 dagen afgesloten met de verbranding van 3 enorm grote poppen van o.a. Ravana. Men viert de overwinning van Rama op Ravana. Deze namen van goden zegen me helemaal niks maar ze zullen vast belangrijk zijn. Het is een van de belangrijkste feesten in India. 20 dagen na Durga Puya is een andere groot feest Diwali. Nanda en ik zullen dat in Varanasi gaan vieren.

Vlakbij waar wij de fietsen hebben achtergelaten staan de drie grootste poppen van Delhi. Deze zullen live op TV aangestoken worden. Onze lokale agent heeft ons geadviseerd om na 15 uur uit het centrum weg te zijn omdat het dan echt een gekkenhuis gaat worden. Maar zo laat is het nog niet dus kunnen we deze poppen nog even van dichtbij bekijken. We mogen er niet langs omdat we geen politiepas hebben en de bewaking zegt dat we om moeten lopen. We komen langs diverse media-auto’s en tv schotels dit moet toch wel echt big news zijn als er nu al zoveel media is. Onderweg zien we ook enkele detectiepoortjes midden op straat staan geen idee wat die daar doen want je kunt er ook makkelijk om heen. Waarschijnlijk zullen die later op de avond wel ergens goed voor zijn. Aan de andere kant van het veld lopen we een soort kermis op. Deze is nog uitgestorven en overal komen kinderen vandaan schieten om ons aan te staren. We lopen door naar de poppen langs politie met enorme geweren maar ze zeggen niks dus gaan we gewoon verder. Dan staan we opeens onderaan de 3 grote poppen. Ze zijn immens. Tegenover de poppen is een groot podium met stoelen gebouwd daar zullen de belangrijke mensen plaatsnemen tijdens de verbranding. We maken enkele foto’s en zien een groep vrouwen met een bezem het zand aanvegen. Het nut zien we er niet echt van in maar het begint enorm te stuiven dus houden we het maar voor gezien.

We nemen een tuc-tuc die hier auto wordt genoemd naar de Masjid Moskee. We hebben echter nog bijna geen kleingeld want uit de pinautomaat kwamen alleen maar 500 Rupee biljetten. Bij aankomst zegt hij niet van 100 te kunnen wisselen. Hij geeft ons maar 20 Rupee terug. Daar trappen we natuurlijk niet in dus vragen we onze 100 Rupee terug. We hebben ook nog de 20 Rupee in ons hand die hij ons had teruggegeven. We geven hem nu 50 Rupee met de 20 die we al van hem hadden terug gekregen hebben we nu toch gewoon 30 Rupee betaald. In de moskee wordt meteen gegild dat we moeten betalen voor de camera. Als ik probeer het geld te pakken staat er een zo te drinken met een soort badjas dat ik niet eens de tijd krijg om het geld te pakken. De schoenen moeten ook uit maar die stop ik gewoon in mijn tas. We bekijken het mooie gebouw en gaan dan opzoek naar de ticketbalie voor een kaartje om de minaret te beklimmen. Als vrouw mag je niet alleen naar boven. Er moet een mannelijke begeleider mee maar een kaartje kopen zonder man is geen probleem. Als we naar boven willen loopt er zo’n mannetje mee. De vloer is lekker warm en vol met steentjes dus niet echt geschikt voor onze westerse voeten. Het laatste trapje naar de top van de minaret is erg smal eigenlijk past er nog geen 1 persoon door maar hier kan alles tegenliggers moeten gewoon ook naar beneden kunnen dus dat wordt geregeld jezelf platdrukken tegen de muur. Nog nooit zijn er zoveel mannelijke lichamen op een dag langs mij heen geschuurd misschien mag je daarom niet als vrouw alleen naar boven? Op het platform aangekomen blijkt dit erg klein te zijn maar zo als bij alles in India kunnen er altijd meer mensen bij. Het lijkt wel het Guiness Book of Records we worden helemaal platgedrukt en kunnen maar net een glimp van het uitzicht opvangen omdat wij gewoon groter zijn dan de Indiërs. Je durft ook niet al teveel te schuiven want het trapgat is bijna groter als het platform en je hebt echt geen zin om daar in te vallen. Als we beneden zijn wil de man een enorm groot bedrag aan fooi hebben. We geven hem gewoon een kleinigheid en lopen dan lekker verder we hebben toch al veel meer als de Indiers betaald om naar boven te mogen. 1x betalen is wel genoeg. Bij de uitgang willen ze ook alweer geld om de mooie badjassen te wassen. Nu dat doen ze toch niet dus wij zeggen dat we al betaald hebben bij de plaats waar we ze hebben opgehaald en lopen vervolgens gewoon door.

Het volgende punt op ons programma is het Red Fort maar die blijkt vanwege het festival gesloten te zijn. Dan nemen we maar een auto die zowaar op de meter wil rijden naar het Raj Ghat. In het park vinden we een eenvoudig vierkant platform van zwart marmer die de plek waar Mahatma Gandhi is gecremeerd na zijn moord in 1948 markeert. Het is hier lekker rustig na de drukte op straat. Het kost ons alleen even wat moeite om hier weg te komen omdat iedereen belachelijke prijzen vraagt aan blanken mensen. We lopen dus even een straat verder en nemen daar een fietstaxi naar het metrostation. In de metro wijzen we een man voor de grap op het plaatje dat aangeeft dat hij op een stoel voor vrouwen zit, maar wij blijken ook een plaatje boven ons hoofd te hebben dat voor ouderen of invaliden. Het staat dus 1-1. Vrij snel zijn we weer terug bij het hotel. Waar we lekker even gaan relaxen. Om 18 uur kijken we live op tv naar beelden van alle grote steden waar de poppen in de brand worden gestoken. Maar dit zijn niet de enigste poppen die de lucht in zullen gaan ongeveer om de drie straten hebben de buurtgenoten ook gezamenlijk geld ingezameld om in hun buurt poppen in brandt te stekken. Dit gebeurd met rotjes die achter het papier worden aangestoken. Die bij het hotel zijn een beetje laat we wachten en wachten maar tot ze eindelijk om 20 uur de lucht in gaan. Binnen enkele seconden is zo’n enorme pop helemaal uitgebrand.

’s Morgens om 8 uur gaat de telefoon of we nog willen ontbijten. Ja we komen zo beneden. Een minuut later gaat de deurbel staat er een jongen met thee voor de deur. We geven weer aan dat we naar beneden komen. Daar zet hij de thee bij ons maar als we naar het buffet lopen haalt hij het weer weg. Deze thee is alleen voor op de kamer en niet voor bij het buffet. Oke prima toch! Pakken we gewoon hetzelfde kopje en water dat op het buffet staat en brengen we dat zelf naar onze tafel. De logica zullen wij wel nooit begrijpen en we hebben ons voorgenomen om deze reis alles maar gewoon over ons heen te laten komen en ons niet druk te maken.

Onze laatste dag in Delhi bezoeken we de bezienswaardigheden die iets verder weg liggen. We beginnen bij het Qutab Minar-complex, dat uit de beginperiode van de Moslim heerschappij over India dateert. De Qutab Minar zelf is een toren. De toren is 73 meter hoog en heeft een 15 meter diameter op de grond en 2,5 meter aan de top. De toren heeft vijf verdiepingen die elk gemarkeerd worden door een balkon. Aan de voet van de Qutab Minar staat de eerste moskee van India, de `Macht van de Islam Moskee'. Voor we de ruïne van deze moskee kunnen bekijken zijn we wel een kwartier verder. Eerst moeten we allemaal foto’s van families maken en als deze taak erop zit besluiten ze dat ze ook nog foto’s willen met ons erop. Eerst de moeder dan de dochters etc. er komen steeds meer mensen bij die met ons op de foto willen. Je geeft ze een vinger maar ze nemen je hand. Nu dan kunnen wij ook wel even foto’s van hun gaan maken. We sluiten af met de tombe van Altamish, die in 1235 stierf. Al moet ik zeggen dat ik geen idee heb wie dit is. Dat zal op deze reis vast nog wel vaker gebeuren.

Onze volgende stop is de Lotus tempel ofwel de Bahá'í tempel. Het gebouw heeft verscheidene architectonische prijzen gewonnen. De architect was Fariborz Sahba uit Canada.
Het ontwerp is geïnspireerd door de lotusbloem en bestaat uit 27 vrijstaande met marmer beklede “bladen”, gerangschikt in groepen van drie, zodat er negen zijden ontstaan. De tempel is iets meer dan 40 meter hoog, en wordt omgeven door negen vijvers, die de bladeren symboliseren waar de lotus op drijft. We volgen de massa richting de ingang dan moeten de vrouwen opeens links lopen en de mannen rechts. We zien sommige mensen hun schoenen in zakken doen. Bij de trap doen wij ze ook uit. Hier lopen de mannen en vrouwen weer gewoon door elkaar men probeert rijen van 1 bij 1 te creëren maar Indiërs luisteren nooit die doen gewoon waar ze zelf zin in hebben dus dat is een fascinerend gezicht om te zien. We zijn verbaasd dat het ze uiteindelijk wel lukt. Een bewaker zegt dat onze schoenen niet mee naar binnen mogen. We willen ze al bij de deur neerleggen maar een andere hoofdbewaker zegt dat we ze wel bij ons mogen houden als we ze maar niet neer zetten. In de tempel mag je niet praten maar dat is nog al moeilijk voor een aantal mensen. Als we weer terug naar de auto lopen zegt een van de schoenenoppassers dat we zijn geloof niet respecteren. We hadden de afgifteplaats helemaal niet gezien en de bewakers vonden het geen probleem dan moeten ze maar beter instructies geven en duidelijker zijn wat wel en niet respectvol is.

Onze laatste stop is de Humayun’s Tombe. Deze is in het midden van de 16de eeuw gebouwd door Hajie Begum, de vrouw van Humayun, de tweede Moghul keizer. Het wordt ook wel de oude Taj genoemd en ligt in een prachtige tuin met volop eekhoorns maar staat helaas zelf in de steigers.

Terug in het hotel checken we uit en gaan we nog even snel bij de Indische Mc:'Raffles' eten voordat we naar het treinstation moeten. Helaas blijkt dat het verkeer vandaag alweer een chaos is. Waarschijnlijk is dat normaal voor Delhi. Dus hebben we uiteindelijk een kamikaze tocht met enorm veel getoeter naar het treinstation en daar moeten we meteen rennen om de trein nog te halen. Die daarna gewoon een half uur te laat vertrekt.