Londense High Lights

’s Morgens op ons gemak ontbeten. Vandaag gaan we naar Notting Hill. De beroemde Portobello Road bekijken. Als we bij de Metro aankomen blijkt dat er groot onderhoudt dit weekend is en deze dus voor het grootste gedeelte gesloten is. Oké wat moeten we dan gaan we iets anders doen of gaan we toch proberen om op die locatie te komen. Maar even met onze neus op de kaart duiken. We wilde met de roze lijn maar die gaat dus niet. We zijn er al snel achter dat als we de hoek om lopen we bij Warren Street de blauwe lijn kunnen pakken en bij Oxford Circus kunnen overstappen op de rode lijn naar Notting Hill Gate. Laten we dat maar doen.

We zijn niet de enigste die dit plan opgevat hebben. Na het verlaten van de Metro hoef je niet te zoeken welke richting het op is je wordt gewoon meegevoerd door de massa. Je hangt letterlijk tussen de mensen in en met een temperatuurtje die over de 30 graden reikt is dat absoluut geen pretje. Wat is hier nu te zien. Deze wereldberoemde straat is onderverdeeld in secties eerst komt de grootste antiekmarkt ter wereld. Hier vindt je genoeg oude maar ook hele rare spullen waar niemand op zit te wachten en die ook veel te duur zijn. Daarna komt de etensafdeling. Groenten, fruit waar je aan denkt bij een gewone markt. Hier is het gelukkig al een stuk rustiger. Wij hebben nog even een paar 2e hands boeken bij de oxfam winkel gekocht maar waren het toen al meer dan zat. De rest van de markt hebben we niet meer bekeken. Het is absoluut niet mijn cup of tea. Voor we de bus hebben gepakt hebben we nog even een stopgemaakt bij de Travel Bookshop op Blenheim Crescent. Dit zou de boekwinkel zijn waarin Julia Roberts in de film Notting Hill naar toe ging. Nu staat op visit London site bij de recensies “The actual shop they used doesn't exist: it was built as a "front" across a stretch of road, that is the entrance to a school, between Kingsland Butchers and another shop. So please don't go to the Travel Bookshop and say, as I have actually heard people do: "I can't believe Julia Roberts was in this shop". Well, she wasn't. The shop in the film was based on the Travel Bookshop but that is no excuse for hanging around on Blenheim Crescent.” Dit kan natuurlijk waar zijn of diegene woont in die straat en wordt gek van alle toeristen die voor zijn deur hangen. Ik zou hier in iedergeval niet willen wonen. Wat een mensenmassa. Ik vond het een grote teleurstelling mocht je dus weinig tijd hebben sla deze wereldberoemde markt dan lekker over. Niet alles wat bekend is, is ook echt een must.

Lekker bovenin een prachtige rode dubbeldekker Notting Hill zo snel mogelijk verlaten wat een verademing. Onderweg een lunch gekocht om te nuttige in Kensington Gardens. We zoeken een prachtige boom uit in de buurt van het meer. Hier relaxen we de rest van de dag het is veel te warm om de ene voet voor de andere te plaatsen. Aan het einde van de dag kijken we even bij de Orangery of er plek is voor een high tea. Maar de rij is ons veel te lang. We nemen de Metro naar de Wallace Collection. Veel Londenaren en toeristen slaan deze locatie over. Het museum omvat een collectie schilderijen uit de 17 en 18e eeuw waaronder Rubens, Titian, Frans Hals en Rembrandt. Wij gaan hier speciaal naartoe voor een high tea. Het is lekker maar bij Tante Truus in Almere krijg je voor minder geld veel meer. Daarnaast is het onder het glazen dak net een sauna. Maar mocht je op een wat koelere dag in Londen zijn dan raden wij deze locatie van harte aan. Helaas is het museum gesloten als we klaar zijn. Ons plan was om op zondag terug te komen dat is helaas niet gelukt dus hebben we een goede reden om nogmaals naar Londen te gaan.

We wachten op het bankje voor het museum op mijn reisvriend Paz. Ik heb hem in 2006 in Vietnam ontmoet en elke keer als ik in Londen ben zoek ik hem op en is het weer als van ouds. Zoals ik al melden is deze locatie niet bij Londenaren bekent dus hij moest even zoeken. We gaan heerlijk wat fris drinken en als zijn vriend Alex is gearriveerd gaan we uit eten.
Ze nemen ons mee naar Busaba Eathai in Bird Street. Je schuift hier bij andere mensen aan tafel een heel druk maar wel gezellig tafereel. Zeker een aanrader als je in Londen bent. Ik bestel een vrij heet gerecht ik werd al gewaarschuwd door de serveerster maar toen was ik ook nog zo slim op een peper door te slikken. Mijn neus begon meteen te lopen. Door alleen de groenten en vlees uit de saus te vissen was het nog wel te doen. Mijn voorgerecht aangeraden door Paz waarvan ik de naam ben vergeten was overheerlijk. Natuurlijk moeten Paz en ik na het eten een ijsje halen. Onze avonden in Hoi An brachten we geregeld door in de ijsshop. Er is nog niks veranderd. We klimmen over een afgesloten hek van een parkje om het ijsje te kunnen nuttigen op een bankje. Daarna gaan we met Alex zijn auto naar een wat stillere kroeg buiten het centrum. Eigenlijk moeten we snel weer eens afspreken elkaar ergens ter wereld te ontmoeten en een tijdje samen te reizen. Een goed idee maar of die ooit uitgevoerd gaat worden blijft de vraag.

Op zondag gaan we al weer naar huis. We zijn veel te kort in Londen er valt nog zoveel te zien. Maar ik kan niet vertrekken voor een bezoek aan Hamley’s op Regent Street. Ik blijf een groot kind en kijk hier altijd mijn ogen uit. Als je hier geen cadeautje voor je neefje/nichtje of eigen kinderen kunt vinden dan vind je het nergens. Prachtige knuffels die nog groter zijn als mijzelf. Ik wil er wel zo tegenaan kruipen. Heerlijk zacht en warm.

Onderweg in de bus naar huis zien we hoe Nederland het WK verliest. Jammer maar niks aan te doen.