Flatholm Island
Door: Brenda
Blijf op de hoogte en volg Brenda
02 Mei 2008 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Van de feestdagen in Nederland moet je profiteren dan kun je er even lekker tussenuit.
Aangezien ik niet zoveel heb met koninginnedag besloot ik dan ook om te kijken waar naar toe er nog vluchten beschikbaar waren. Met drukte en steden had ik het wel even gehad.
Wat mooier om dan naar Wales te gaan; bergen, strand en water alles binnen handbereikbaar. Met als pluspunt dat ik ook kon bijpraten met Kate mijn reisgenote in Nieuw Zeeland.
Weeding the Shore Plovers doet ons nog altijd in de lach schieten.
Aan het einde van de woensdagmiddag ontmoeten we elkaar op het treinstation van Cardiff. Het klikt als vanouds en we praten elkaar weer helemaal bij. Zij moet de komende twee dagen gewoon werken want Hemelvaart is daar geen nationale feestdag.
Oké, ze weet dat winkel niet mijn favoriete hobby is. Dus heeft al vast het tijdschema voor Flatholm Island opgezocht. Eigenlijk moet je daarvoor reserveren maar omdat de komende dagen alleen maar regen is voorspelt wil ik me nog niet vastleggen. De volgende ochtend schijnt het zonnetje dus besluit ik gewoon de gok te wagen en te kijken of er nog een plaatsje vrij is op de boot. Na een moeizame zoektocht toch de aanleghaven gevonden. Die gewoon ergens in de Middle of Nowhere in een achterbuurt was. Kaartje geregeld bij het sportcentrum en heerlijk op het achterdek in het zonnetje gezeten. De overtocht duurde bijna een uur maar het grootste gedeelte daarvan hebben we in de sluis doorgebracht. We moesten zo’n 15 meter zakken om op het waterlevel van de zee uit te komen. Een heel aparte ervaring.
Flatholm Island blijkt vooral bekend te zijn om zijn beschermde meeuwenkolonie. Je zou toch denken dat er daarvan genoeg zijn. Vandaag hebben de vrijwilligers de eieren geteld of zoiets. In ieder geval zijn de meeuwen er erg agressief door geworden dus moet je steeds met je hand boven je hoofd zwaaien als ze je proberen aan te vallen.
Daarnaast staan de meeuwen bekend om het vermogen een grote portie stront op te slaan dus grote kans dat je onder de shit komt te zitten. Gelukkig is het mij bespaart gebleven.
We hebben een rondleiding gekregen van 2 uur over het eiland waarbij alle verdedigingswerken en gebouwen van diverse oorlogen werden besproken. Zeer de moeite waard. Maar helaas was het weer omgeslagen en kreeg ik het toch wel behoorlijk koud. Onderweg naar de boot behoorlijk nat geregend, dus raad ik je aan dit eiland alleen te bezoeken met mooi weer of regenkleding mee te nemen.
Vrijdags lekker met de trein de Rhonda Valley in. Dit was vroeger een steenkolenmijngebied. Er heerst nu veel werkeloosheid en dat was ook te merken aan het soort mensen dat ik onderweg zag in de dorpen of trein. Ik ging wandelen op Llwynpia Mountain. Ja ik heb zeker een kwartier geoefend om het te kunnen uitspreken zodat ik zelf mijn treinkaartje kon kopen. De wandeling begon bij een watervalletje en dit was ook meteen één van de mooiste plekken. Na een stevige klim omhoog moest je de klifrand blijven volgen tot een kissing gate. Ik wist eigenlijk niet wat dat was maar dacht dat wordt mij onderweg vast wel duidelijk. Ik heb hem alleen niet kunnen vinden maar ben toch uiteindelijk onder de televisiemast uitgekomen. Het was een redelijk uitzicht maar ik zal niet zeggen dat je hiervoor speciaal naar Wales zou moeten afreizen. Er zijn veel mooiere plekken. Dat bleek al op de terugweg toen ik even uitstapte om een stukje van de bekende Taff Trail naar Castle Coch te lopen. Dit kleine stukje van zo’n 2,5 km vond ik eigenlijk veel mooier. De Blue Bells stonden in bloei en overal hoorde je prachtige zangvogels. Opeens zag ik een eekhoorn uit een boom vallen. Ja ze klauwtjes hadden geen grip meer. Ik wilde meteen een foto maken maar ik was hem kwijt. Toen dacht ik ow daar is hij ik de kamer in de aanslag. Zag ik hem weer ergens anders. Bleek gewoon dat het hier overvol was met deze lieve harige beestjes ik heb er minstens vier geteld.
Het kasteel was gewoon een romantisch plaatje. Bij binnenkomst dacht ik nog dit stelt niks voor maar er waren zoveel geheime kamertjes met aparte meubilair en beschilderingen dat ik mijn ogen heb uitgekeken. Daarnaast had het een ander voordeel het was plotseling gaan stortregen en nu was ik lekker droog binnen. ’s Avonds nog even gezamenlijk een filmpje gepakt en er zat helaas alweer een dag op.
Aangezien ik niet zoveel heb met koninginnedag besloot ik dan ook om te kijken waar naar toe er nog vluchten beschikbaar waren. Met drukte en steden had ik het wel even gehad.
Wat mooier om dan naar Wales te gaan; bergen, strand en water alles binnen handbereikbaar. Met als pluspunt dat ik ook kon bijpraten met Kate mijn reisgenote in Nieuw Zeeland.
Weeding the Shore Plovers doet ons nog altijd in de lach schieten.
Aan het einde van de woensdagmiddag ontmoeten we elkaar op het treinstation van Cardiff. Het klikt als vanouds en we praten elkaar weer helemaal bij. Zij moet de komende twee dagen gewoon werken want Hemelvaart is daar geen nationale feestdag.
Oké, ze weet dat winkel niet mijn favoriete hobby is. Dus heeft al vast het tijdschema voor Flatholm Island opgezocht. Eigenlijk moet je daarvoor reserveren maar omdat de komende dagen alleen maar regen is voorspelt wil ik me nog niet vastleggen. De volgende ochtend schijnt het zonnetje dus besluit ik gewoon de gok te wagen en te kijken of er nog een plaatsje vrij is op de boot. Na een moeizame zoektocht toch de aanleghaven gevonden. Die gewoon ergens in de Middle of Nowhere in een achterbuurt was. Kaartje geregeld bij het sportcentrum en heerlijk op het achterdek in het zonnetje gezeten. De overtocht duurde bijna een uur maar het grootste gedeelte daarvan hebben we in de sluis doorgebracht. We moesten zo’n 15 meter zakken om op het waterlevel van de zee uit te komen. Een heel aparte ervaring.
Flatholm Island blijkt vooral bekend te zijn om zijn beschermde meeuwenkolonie. Je zou toch denken dat er daarvan genoeg zijn. Vandaag hebben de vrijwilligers de eieren geteld of zoiets. In ieder geval zijn de meeuwen er erg agressief door geworden dus moet je steeds met je hand boven je hoofd zwaaien als ze je proberen aan te vallen.
Daarnaast staan de meeuwen bekend om het vermogen een grote portie stront op te slaan dus grote kans dat je onder de shit komt te zitten. Gelukkig is het mij bespaart gebleven.
We hebben een rondleiding gekregen van 2 uur over het eiland waarbij alle verdedigingswerken en gebouwen van diverse oorlogen werden besproken. Zeer de moeite waard. Maar helaas was het weer omgeslagen en kreeg ik het toch wel behoorlijk koud. Onderweg naar de boot behoorlijk nat geregend, dus raad ik je aan dit eiland alleen te bezoeken met mooi weer of regenkleding mee te nemen.
Vrijdags lekker met de trein de Rhonda Valley in. Dit was vroeger een steenkolenmijngebied. Er heerst nu veel werkeloosheid en dat was ook te merken aan het soort mensen dat ik onderweg zag in de dorpen of trein. Ik ging wandelen op Llwynpia Mountain. Ja ik heb zeker een kwartier geoefend om het te kunnen uitspreken zodat ik zelf mijn treinkaartje kon kopen. De wandeling begon bij een watervalletje en dit was ook meteen één van de mooiste plekken. Na een stevige klim omhoog moest je de klifrand blijven volgen tot een kissing gate. Ik wist eigenlijk niet wat dat was maar dacht dat wordt mij onderweg vast wel duidelijk. Ik heb hem alleen niet kunnen vinden maar ben toch uiteindelijk onder de televisiemast uitgekomen. Het was een redelijk uitzicht maar ik zal niet zeggen dat je hiervoor speciaal naar Wales zou moeten afreizen. Er zijn veel mooiere plekken. Dat bleek al op de terugweg toen ik even uitstapte om een stukje van de bekende Taff Trail naar Castle Coch te lopen. Dit kleine stukje van zo’n 2,5 km vond ik eigenlijk veel mooier. De Blue Bells stonden in bloei en overal hoorde je prachtige zangvogels. Opeens zag ik een eekhoorn uit een boom vallen. Ja ze klauwtjes hadden geen grip meer. Ik wilde meteen een foto maken maar ik was hem kwijt. Toen dacht ik ow daar is hij ik de kamer in de aanslag. Zag ik hem weer ergens anders. Bleek gewoon dat het hier overvol was met deze lieve harige beestjes ik heb er minstens vier geteld.
Het kasteel was gewoon een romantisch plaatje. Bij binnenkomst dacht ik nog dit stelt niks voor maar er waren zoveel geheime kamertjes met aparte meubilair en beschilderingen dat ik mijn ogen heb uitgekeken. Daarnaast had het een ander voordeel het was plotseling gaan stortregen en nu was ik lekker droog binnen. ’s Avonds nog even gezamenlijk een filmpje gepakt en er zat helaas alweer een dag op.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
