Studiereis Essaouira

Op onze laatste volle dag in Marokko brengen we een bezoek aan Essaouira. Essaouira staat bekend onder een veelvoud van bijnamen zoals "de parel van de Atlantische oceaan" en "de schone slaapster". De naam is afkomstig van het Arabische woord Souirah het geen klein fort betekent. Hier houdt de Middellandse zee op. Het is een geliefd bij windsurfers en andere wind- en watersporters dankzij de stevige en constante noordwest wind. Jaarlijks in juni vindt er een Gnawa- en wereldmuziek-festival plaats.

Essaouira ligt op ongeveer 180 km van Marrakech. Wij gaan ’s morgens op tijd op weg. Onderweg doen we nog de nodige bezienswaardigheden aan. Nu ja bezienswaardigheden het zijn de bekende toeristenstops. We stoppen als eerst bij La Kasba. Dit is een tapijtencoöperatie. We krijgen allerlei soorten te zien en de uitleg van welk materiaal het gemaakt is. Je weet wel het bekende verkooppraatje met wat grapjes erdoor. Ik sniek stiekem naar buiten heb hier op dit moment geen zin in. Daar raak ik aan de praat met de eigenaar. Hij heeft familie in Nederland (tja wie niet denk ik bijna). We raken aan de praat over de sneeuwval in Nederland. Dit schijnt juist goed te zijn voor de tapijten als er sneeuw op valt worden ze goed schoon. Ze leer ik toch nog wat nuttigs.

De volgende stop voor we de kust bereiken is een vrouwencoöperatie in Arganolie.
Arganolie komt van vruchten die aan de Arganboom (Argania Spinosa) groeien. Het zijn de vruchten, waaruit een extract van zeer voedzame olie wordt gemaakt. De vruchten van de Arganboom zijn groen en zijn te vergelijken met olijven. Verschil met de olijf is dat de Arganvruchten groter en ronder zijn. Zodra de vrucht rijp is wordt ie geel. Ongeveer een kwart van deze vrucht bestaat uit vruchtvlees, welke overigens niet eetbaar is voor de mens.
De vrucht bevat een harde noot. De pitten waaruit de olie wordt gewonnen bevinden zich weer binnen in deze noot. Om deze noten te breken is veel kracht vereist. De Arganolie wordt gebruikt voor consumptie en medische doeleinden. De Berberstammen, die sinds mensenheugenis Arganolie produceren, noemen de Arganboom niet voor niets de “Boom der schoonheid”. Deze boom is niet bij veel mensen bekend, omdat hij alleen groeit in het Zuid Westelijk deel van Marokko. In 1998 heeft UNESCO de Arganboom toegevoegd aan de Wereld Erfgoed Lijst. Tegenwoordig staan er nog ongeveer 20.000 bomen, die eigendom zijn van de Marokkaanse overheid.

Het Coöperatief stimuleert vrouwen uit de regio om samen te werken bij het produceren van de Arganolie. Dit project heeft twee doelstellingen:
1. Het Arganbos behouden door het vinden van een vasthoudend economisch gebruik van zijn producten.
2. Het verbeteren van de sociale en economische status van vrouwen op het platteland.

Tijdens ons bezoek aan de vrouwen krijgen we eerst een korte uitleg over de productie. Er zitten 4 vrouwen op een rijtje. De eerste drie slaan de noot kapot met een steen. De laatste maalt ze tot pap. Dat laatste mogen wij ook even proberen. Het is erg indrukwekkend maar ik zou toch niet graag van baan ruilen. Ik ben veel blijer met wat ik nu doe dan dit eentonige werk. Daarna worden we natuurlijk de winkel met producten ingeloodst. Maar ondanks dat het natuurlijk een verkooppraatje is vind ik het zeer leerzaam. Je leert wat ze allemaal kunnen doen/maken van deze pitten: parfums, zeep, medicijnen, en olie voor consumptie etc. Traditioneel wordt Arganolie gebruikt voor de bereiding van Amlou (aan welke een erotiserende werking wordt toegeschreven), een mengsel van amandelen, honing en Arganolie. Dit is werkelijk heerlijk op een toastje. Wij mogen het meteen even uitproberen. Je kunt Arganolie ook met gebruiken in een salade dressing. Vanwege het zeldzame karakter en de handmatige oogsten en productie is de olie zeer prijzig. Prijzen boven de € 50,- per liter zijn geen uitzondering. Dan nog moet je twijfelen aan de kwaliteit. Dit bedrag is aan mij niet besteed ik denk namelijk niet dat ik het verschil met een andere olie zal proeven en ook als cadeautje vind ik het iets te duur. Maar ik schaf wel een bodyscrub aan van zwarte zeep gemaakt van de Arganpit. Eens kijken of ik nu een mooi strak en jong huidje krijg. Je mag het alleen niet op je gezicht smeren. Dus weinig mensen zullen er iets van zien. Wil je meer lezen kijk dan op de site van de vrouwencoöperatie http://www.assoussargane.com

In Essaouira aangekomen rijden we eerst langs het strand en stappen dan uit in het kleine vissershaven. Hier worden vissersboten nog op traditionele wijze gebouwd. Een bezoek aan de vishal is zeker een aanrader maar deze is vandaag helaas dicht. De Medina van Essaouira, vroeger "Mogador", is UNESCO Werelderfgoed. Wat meteen opvalt zijn de wit gekalkte muren, de blauwe deuren en gele raamkozijnen. De huizen doen mij sterk denken aan de witte dorpjes van Andalusië al kunnen sommige in Essaouira wel wat verf gebruiken. Hier zie je geen auto’s, alles wordt vervoerd door ezelskarren of met muildieren. Dankzij de rechte hoofdstraten kan je je vrij goed oriënteren en ook als je enigszins verdwaald, komt ja al gauw weer op een van de hoofdstraten terug. Verdwalen is hier dus moeilijker dan in Marrakech.
Wij gaan eerst lekker uitwaaien. We slaan aan het einde van de rue Lallouj rechts af naar de 'Skala de la Ville'. Een imposant bastion, waar bronzen kanonnen nog steeds de oceaan in wijzen. Je hebt hier een prachtig uitzicht op o.a. de eilandjes met vogels voor de kust. ’s Avonds schijnen hier de verliefde stelletjes rond te lopen. In de buurt van de skala vindt je allerlei winkeltjes met schilderijen. De laatste jaren trekt de stad veel creatieve mensen aan.
Al slenterend kom je automatisch uit op het Moulay Hassan-plein. Een perfect plein om een terrasje te pakken. Het is vandaag 26 °C maar dat zou je niet zeggen. De wind maakt de gevoelstemperatuur een stuk kouder. Voor ons zit een pauze er nog niet in.

We moeten vandaag nog een bezoek brengen aan een hotel. Wij brengen nu eindelijk een bezoek aan een riad. Ik vind het nog steeds jammer dat ik er geen in Marrakech heb gezien. Hotel Riad Äl Madina (www.riadalmadina.com) is een prachtig oud gebouw met 54 kamers. Ja in zo’n gebouw zou ik nu mijn vakantie in Marokko willen doorbrengen en niet in zo’n onpersoonlijk groot resort. Ik ben er meteen helemaal weg van.

Dan is het eindelijk tijd voor een plasstop en de lunch. Deze gebruiken we in een restaurant Khaytarih. Erg mooi maar persoonlijk niet mijn smaak. De serveerster kijkt zeer verveeld en vindt het maar knap lastig dat er mensen zijn die geen vis, de lokale specialiteit, willen eten. Ik ben één van die personen. We krijgen snel een bord spaghetti met tomatensaus voorgeschoteld niet echt smaakvol. Maar op een hongerige maag gaat alles erin.

Na de lunch wil de gids eigenlijk met de groep nog even de winkelstraten door maar uit ervaring is gebleken dat dit niet echt opschiet. We krijgen allemaal nog even een half uur om lost te lopen voordat we terug gaan naar Marrakech. Essaouira staat bekend om zijn producten van sandel- en thuyahout. Ik koop hiervan een waxinelichtjes houder. Omdat het naseizoen is zijn sommige winkels met de uitverkoop begonnen. Uitverkoop in een land waar je zowieso moet afdingen is wel erg apart. Ik koop enkele peper en zout stelletjes om thuis cadeau te geven met kerstmis. Ik wilde eigenlijk ook nog een tajine kopen. Maar daarvan heb ik op het laatst afgezien omdat ik die waarschijnlijk toch niet ga gebruiken en niemand mij nu echt kon vertellen of je nu een geglazuurde of ongeglazuurde moet hebben.

Pas wel op, struinend door het centrum kun je “speciale” koekjes aangeboden krijgen. Hoofdingrediënt is hasj, zeg simpelweg: nee, bedankt. De “bakker” gaat dan snel weer door.
Misschien hebben ze het recept wel van Jim Hendrix gekregen je weet maar nooit!

Het is al donker als we aankomen in Marrakech we gaan meteen door naar het restaurant Al’anbar. Erg exclusief met in het midden een dansvloertje. De inmiddels bekende 4 gangen komen weer langs. Ik zit nog veel te vol van de late uitgebreide lunch. Ook vanavond is er weer een buikdanseres aanwezig maar dit restaurant heeft ook een vuurspuwer.

Onze studiereis zit er bijna op. Inmiddels is bekend geworden dat de luchthavens in Nederland, België, Frankrijk en Engeland gesloten zijn vanwege de sneeuwval. Het gesprek gaat bijna nergens anders meer over. Men is bang dat we hier vast zitten en wil nu al een oplossing gaan zoeken. Tja je zou toch denken dat mensen uit de reiswereld zouden weten hoe het een en ander in zijn werk gaat en de Airline niks kan zeggen tot het ochtend is. Want valt er niet zoveel sneeuw vannacht dan is Schiphol gewoon open. Wij zeggen toch ook altijd tegen onze klanten dat ze helaas rustig moeten afwachten omdat er op dit moment niks bekend is.
Ik zou het helemaal niet zo erg vinden om nog een dagje extra te moeten blijven. W zouden dan in Casablanca stranden en daar ben ik nog niet geweest. Sommige zijn echt bang dat ze de kerst hier moeten doorbrengen. Om 4 uur in de morgen gaan we naar de luchthaven. De vlucht naar Casablanca heeft vertraging maar de vlucht naar Nederland heeft op ons gewacht. Nederland bedekt met sneeuw is een prachtig gezicht. We maken denk ik zo’n 4 rondjes boven Rotterdam en landen op de minuut af precies op tijd. Op Schiphol is het nog een chaos met gestrande reizigers en het kost mij ook drie uur en drie overstappen om in Lelystad te komen maar we zijn op tijd voor de kerst thuis. Iedereen heeft zich gisterenavond zoals ik al voorspelde voor niks druk zitten maken.