St. Valentijn in Dublin

Twee volle dagen en 3 nachten gaan we naar Dublin. Ik weet niet goed wat ik er van moet verwachten. Door een ongeluk met de fiets tijdens de gladheid heb ik een zwaar gekneusde knie en ribben. Eigenlijk kan ik dus niet veel. Nanda wil toch gaan dan zijn we er toch even tussen uit en het is ook geweldig om Owen, die speciaal daarvoor ook afreist naar Dublin vanuit zijn woonplaats in het noorden van Ierland, weer eens te zien. Dus vertrekt ons vliegtuig op donderdag in de namiddag naar het vliegveld van Dublin. Nooit geweten dat je van opstijgen zo’n pijn in je ribben kunt krijgen. Verder hadden we prachtige leren stoelen met genoeg beenruimte. We hadden vooraf afgesproken een 72 uurse kaart voor de bus te kopen. Op de wc van het vliegveld zien we een advertentie van een nieuwe buskaart voor 72 uur. Hier zit niet alleen de gewone bus in maar ook de airportlink bus en de Hop-on Hop-off bus. De kaart kost maar € 25. Wel ongeveer € 11 uur duurder dan de Roamerpass. Maar dat is hij dan ook waard. De airportbus had ons anders ook 2 x € 6 gekost en we zijn nu veel sneller in het centrum dan met de stopbus. De bus stopt dichtbij de door ons geboekte Bed & Breakfast. Ideaal want nu Nanda met 2 tassen zeult is dat wel zo handig. Het Anchor Guesthouse heeft zeer vriendelijk personeel elke keer dat je thuiskomt openen ze persoonlijk de deur voor je. Weet je zeker dat er geen ongenode gasten rondlopen. Gelukkig voor mij hebben ze een lift naar onze verdieping.

Dublin here we come. Het is inmiddels etenstijd we lopen onze straat vol met hotels en backpackers af naar Talbot Street en duiken hier meteen de eerste beste pub The Celt in om iets te eten. Heerlijke Guinness stew. Het eten in de pub is zo als gewoonlijk zeer betaalbaar. We raken meteen aan de praat met 2 mannen van de Paddy Wagon en die zijn er natuurlijk op getraind om een goede babbel te hebben. Stephen is 2 maanden getrouwd geweest maar de deur uitgeschopt toen hij van iemand anders erotische sms’jes kreeg. Hij zegt van mannen te houden maar heeft het alleen maar over vrouwen. Zijn vriend Charlie heeft het Tiger Woods syndroom maar niet zoveel geld. Wil alleen een relatie met getrouwde vrouwen want die willen niets te veel. Ha Ha allemaal erg komisch ik heb het meteen naar mijn zin. Laat ze maar slap lullen. Ze geven ons nog enkele tips waar we zeker in de stad naar toe moeten en natuurlijk hebben ze een toertje naar de Wicklow Mountains in de aanbieding. Een bus met dronken jongelui. Daarvoor voel ik met toch iets te oud worden en we zijn daarvoor dit keer te kort in Dublin misschien een volgende keer. Inmiddels is de live muziek begonnen en genieten we daarvan nog even voor we aftaaien naar ons bed.

De volgende ochtend slapen we lekker uit. Gaan pas laat de deur uit voor het ontbijt. Nanda voelt zich niet lekker dus besluit ze meteen terug te gaan naar het hotel om te gaan slapen. Ik besluit dan in iedergeval maar de tocht met de Hop On Hop Off te doen. Deze heeft 23 stops en er is ons geadviseerd voor de eerste indruk eerst het hele rondje te doen. Nu voel ik toch niks voor wandelen dus dat lijkt mij een prima idee. Hop On op de bus dan maar. Blijkt dat ik bij nummer 22 instap en dus bij nummer 1 meteen even moet overstappen in een andere bus. Geen probleem de bus chauffeur vertelt een goed verhaal en zingt zelf nog een liedje erbij. Zo te zien liggen de meeste bezienswaardigheden in het centrum. Iets verder op ligt de gevangenis en de dierentuin. Ik krijg een goede eerste indruk. Het is inmiddels 15 uur. Wil ik nog wat doen vandaag of ga ik al terug naar Nanda.
Ik besluit naar de National Gallery te gaan deze is gratis en ik moet naar de wc. Die hebben ze daar vast wel ik kan dan meteen het topstuk van Caravaggio – De kruisafneming bekijken. Helaas is deze vandaag niet on display. Dan maar naar de wc en die is vanwege de schoonmaak gesloten maar ik mag gelukkig van de invalide wc gebruik maken. Ik neem de lift naar de bovenste verdieping en loop via de Nederlandse schilders naar een andere aanrader het schilderij Pierrot van Juan Gris en bij de uitgang bekijk ik nog even snel For the Road van Jack B Yeats. Echt onder de indruk ben ik niet maar deze schijnen naast Caravaggio het belangrijkst te zijn.
Op het plein voor het museum staan Georgian huizen waar veel bekende hebben gewoond ik neem even een foto van het huis van Oscar Wilde en Daniel O’Connell voor ik weer op de bus stap. Op naar het huis van de burgermeester. Ze komt net aanrijden dus kan ik de auto ook half op de foto krijgen. Ik voel me op deze reis net een Japanner die alleen foto’s maakt en dan weer de bus instapt. Nu ben ik echt toe aan thee. Ik loop naar het bekendste Café op Grafton Street genaamd Bewley’s Oriental. Heerlijke thee met een nog betere scone. Ik kan er weer helemaal tegen aan.
Ik besluit ter afsluiting een bezoek te brengen aan de Christ Church Cathedral want voor morgen is de lijst al te lang en moeten we keuzes gaan maken. De kerk is echt prachtig van binnen en buiten. Ze hebben hier o.a. het hart van H. Laurence O’Toole en een monument voor Strongbow. Nu is mijn geschiedenis kennis te miniem ik weet niet wie deze personen zijn maar ze waren vast belangrijk. Ik steek zo als verzocht op een a4-tje een kaarsje aan voor de vrede. Een mooi idee. Ik bekijk ook nog even de crypte waar o.a. de schaal van Francis Garthorne te zien is die hij gekregen heeft van Willem III van Oranje in 1690. In de kelder staat ook kleding van de serie of film The Tudors deze schijnt o.a. hier te zijn gefilmd. Nu is deze net deze week begonnen in Nederland dus ik zal de volgende keer eens opletten of ik iets herken. Ik ben de laatste die de kerk verlaat zo direct gaat de mis beginnen. Terug naar Nanda en heerlijk even op bed liggen. Vanavond eten we even snel iets makkelijks in de pub Madigans op Earl Street en duiken vroeg ons bed in.

Onze laatste dag in Dublin is al weer aangebroken morgenochtend moeten we al weer naar de luchthaven. Eigenlijk is er nog veel te veel te bekijken. We beginnen als eerste bij de Universiteit Trinity College. Als we aankomen gaat er net 2 minuten later een rondleiding beginnen van een half uur. De kosten zijn maar liefst € 10. Aardig prijzig. Je mag niet filmen en de gids niet fotograferen, fooien aan het einde zijn altijd welkom!. Het rechte studentje doet het erg leuk. Hij is grappig en informatief. Hij legt o.a. uit dat je doordeweeks kunt eten in de Eetzaal uit 1761. Alleen is het niet om te pruimen maar hier wordt geen wijn geserveerd bij het eten maar Guinness als je goed doordrinkt kun je je geld van circa € 22 er wel uit halen waardoor het toch de moeite waard is. Had ik gisteren toch even moeten kijken want in het weekend kun je niet naar binnen kijken. Aan het einde van de toer kun je de tentoonstelling met het Book of Kells, het rijkst geïllustreerde middeleeuwse manuscript dat Ierland heeft voorgebracht, bekijken. Blijkt dat je normaal dus al € 9 voor de entree betaald. De rondleiding heeft dus maar € 1 gekost had hij wel even mogen zeggen dan hadden we wel een fooitje gegeven. Het boek doet het niet voor mij maar de Oude Bibliotheek uit 1732 is zeer de moeite waard. Een prachtig gezicht al die opgestapelde boeken en die leuke trapjes erbij.
We gaan vervolgens lunchen bij Bewley’s Oriental Café mijn knie moet weer even uitrusten en daarbij wil ik nog zo’n overheerlijke scone eten. Onze volgende Hop-Off punt is St. Patrick Cathedral. Tja de entree is € 5. Ik zou zeggen skippen wat een toeristische bedoening juist voor het meest interessantste deel staat een enorme souvenirwinkel wat een zonde als je moet kiezen gaan dan naar de Christ Church Cathedral.
Inmiddels is Owen ook gearriveerd leuk om hem weer te zien en spreken. We kennen elkaar eind dit jaar al 10 jaar wat vliegt de tijd voorbij. We gaan verder met ze drieën toerist spelen. Omdat het bijna Valentijn is besluiten we op dit bezoek aan een stop te maken bij de minder bekende Whitefriar Street Carmelite Church. In deze kerk komen vooral Dubliners maar wij brengen aan deze kerk een bezoek vanwege het beeld van de heilige St. Valentijn onder zijn beeld bevinden zich normaal zijn relikwieën vanwege Valentijnsdag zijn deze nu op het hoofdaltaar geplaatst. We steken een kaarsje op bij zijn beeld en brengen dat een bezoek aan de kist met relikwieën waar we een liefdeswens in stilte uitspreken. Ik ben niet gelovig maar dit is toch wel zeer bijzonder en wie weet waar het in het jaar van de liefde en het ontsingle goed voor is. Je weet maar nooit waar dit bezoek toe kan leiden. De kerk heeft naast het St. Valentijnsbeeld ook een prachtig Vlaams eiken beeld van Maria met Kind dat uit het einde van de 15de of het begin van de 16de eeuw dateert. Het is waarschijnlijk het enige houten beeld dat niet vernietigd werd bij de plunderingen van de Ierse kloosters ten tijde van de Reformatie. Deze kerk is voor ons mooier dan St. Patrick en een voordeel je hoeft hier geen entree te betalen wat ik eigenlijk sowieso belachelijk vindt voor een kerk. Maar ik zie het maar zo dat ze van mij geld en andere dan het gebouw kunnen behouden voor ons nageslacht.
Onze laatste stop voor vandaag is de Kilmainham Gaol. Deze gevangenis dateert uit 1789 de laatste gevangene werd in 1924 vrijgelaten. Het gebouw is erg vervallen. Het is binnen kouder dan buiten en de kriebels lopen over mij rug ik zou hier niet graag verblijven wat een troosteloos oord. Maar de geschiedenis en indrukken zijn zeer de moeite waard. Een echte liefdesgeschiedenis heeft hier plaatsgevonden. Joseph Plunkett vroeg vanuit deze gevangenis Grace Gifford ten huwelijk. Hij mocht trouwen en werd de volgende ochtend terechtgesteld. Jaren later zat zijn vrouw in dezelfde cel en tekende daar de prachtige Madonna van Kilmainham op de buurt. In het kleine museum kun je de trouwring bekijken. Ik vond vooral zijn huwelijksaanzoek indrukwekkend.
“Darling Grace, You will marry me and nobody else. I have been a damned fool and a blind imbecile but thank God. I see I love you and you only and will never love anyone else. Your lover Joe”. 2 December 1915.
Al vind ik het niet echt een verzoek. Ik vind het wel erg lief/aandoenlijk.
Nu heb ik voor vandaag genoeg gedaan mijn ribben en knie vinden het welletjes. We gaan een ander Iers fenomeen bekijken. Een rugby wedstrijd tussen Frankrijk-Ierland in de Temple Bar Pub. Gezelligheid ten top al worden ze dik ingemaakt. We testen de rest van de middagavond nog een paar andere Pubs in dit gezellige uitgaansgebied. Dan moeten we helaas weer afscheid nemen van Owen. Maar misschien dat hij van de zomer naar Nederland komt om zijn Aussie hostelgenote weer eens te zien.

Wat is mij nu bijgebleven van deze stad. Het heeft een veel betere eerste indruk op mij gemaakt dan Belfast er hangt hier een goede vipe. Wel zijn er erg veel zwervers op straat en volgens ons waar vele vergeten dat het winter was. We zagen veel Ieren in T-shirts, spaghettibandjes en veel te korte rokjes zonder panty op te hoge hakken. Er was zelfs iemand op teenslippers. Volgens Owen is dit echt iets van deze stad. In het noorden is mij het 2 jaar geleden ook niet opgevallen. We willen in iedergeval nog een keer terug als we ons beiden beter voelen en dan natuurlijk een uitstapje maken naar de Wicklow Mountains. Er valt nog genoeg te zien en doen. Ik ben gevallen voor Dublin als bestemming.

Hier bij sluit ik af met een van de prachtige Irish Blessings waarvan ik zeer onder de indruk was.

May the road rise to meet you
May the wind be always at your back
May the sun shine warm upon your face
The rain fall soft upon your fields
And until we meet again,
May God hold you in the palm of his hand.