Studiereis Marrakech

Ik heb enorme mazzel de komende dagen mag ik zomaar naar Marrakech op studiereis met het Verkeersbureau van Marokko. Door deze korte trip moeten wij (19 reisagenten) meer kennis krijgen zodat we meer toeristen kunnen overhalen om Marokko te bezoeken. De organisatie vooraf was nogal ongeorganiseerd 5 minuten voor dat ik naar huis vertrok kreeg ik pas mijn vliegticket naar Marrakech in mijn mailbox binnen.

Op de ochtend van ons vertrek is Nederland opeens gehuld in een witte deken. We hadden om half 12 afgesproken op Schiphol. Om elkaar te kennen zou iedereen een kerstbal aan zijn handbagage hangen. Omdat ik geen kerstballen bezit werd dit bij mij de Kerstman. Maar Nederland is niet berekend op dit wintersweer dus rijden de treinen niet zoals het hoort. Ik kom met vertraging aan maar andere hebben een taxi moeten nemen om de vlucht nog te halen. Het blijkt al gauw een gezellige club te zijn.

We vertrekken naar Casablanca waar we overstappen op een binnenlandse vlucht naar Marrakech ook bekend als Marrakesh. De naam Marrakech is afkomstig van de Amazigh (Berber) woorden mur (n) akush, war ‘Land van God’ betekent. Het is de derde grootste stad van Marokko en één van de vier Koningssteden. Het duurt even voordat we daar aan komen omdat de bagage nog niet is ingeladen. Later blijkt ook waarom helaas zijn alle tassen opengebroken en enkele komen met vertragingen aan. Maar dit kan de pret niet drukken we komen hier om te genieten en wat te leren.

We checken in, in ons prachtige hotel Tikida Garden, waar we allemaal een eigen kamer krijgen. Ter plekke is alles perfect geregeld. Daarna gaan we bij een nieuw geopende tent kijken van een vriend van Jamal. Villa Rosa ziet er geweldig uit maar ook luxe. Er zal vast een prijskaartje aan hangen. Wij krijgen een drankje en tapas van het huis. Voor mij even geen welkomstcocktail met alcohol. Ik neem een heerlijke cocktail zonder alcohol. Het is half 10 ’s avonds en ik heb eerst een bodempje nodig. Het duurt even maar op 23 uur gaan we dan toch aan tafel. We krijgen heerlijke Marokkaans te eten in restaurant Stylia (www.restaurant-stylia.com)

Als we de volgende ochtend wakker worden dan komt het met pakken uit de lucht. Dat ziet er niet goed uit voor ons. De temperatuur is wel een stuk aangenamer dan in Nederland. Tijdens deze reis zullen we een aantal hotels, restaurants en toeristische bezienswaardigheden bekijken. Het ontbijt is heerlijk, een uitgebreid buffet waar ze ook heerlijke eitjes en pannenkoeken voor je klaarmaken.

Onze eerste stop voor vandaag is de Marjorelletuin, een botanische tuin. De tuin is ontworpen door de Franse kunstenaar Jacques Majorelle in 1924, toen Marokko werd overheerst door Frankrijk. De kobaltblauwe kleur waarin vele onderdelen van de tuin en het atelier zijn geverfd is later naar Majorelle vernoemd. Sinds 1980 is de Majorelletuin eigendom van Yves Saint Laurent en Pierre Bergé. Als we er aan komen is de regen opgehouden. De tuin is een heaven of peace. Prachtige planten, liefelijke waterpartijen en fonteinen. Midden in het park is een herdenkingsplek voor Yves Saint Laurent. Tijdens onze stroll door de tuinen breekt de lucht open en hebben we een prachtig blauwe hemel boven ons hangen.

Van de tuin rijden we door naar het Bahiapaleis. Dit voormalige paleis van minister Bou Ahmed werd gebouwd op het einde van de 19de eeuw. De bouw duurde meer dan 14 jaar. Enige tijd later was het paleis het bezit van Pasha El Glaoui, later behoorde het toe aan de Franse administratie. Het paleis heeft fijne gravuurwerk uit cederhout en de weelderige patio's. Helaas is er momenteel een tentoonstelling over water en Moderne kunst om ook jongere mensen te trekken maar dit doet enorme afbreuk aan het paleis. Weg met die rotzooi!
Onze laatste toeristische stop voor we aan de hotelbezoeken gaan beginnen is de Menara tuin. Deze tuin ligt in het westen, ver buiten de medina en dicht bij het vliegveld. Het is een oude olijfboomgaard. Je ziet meteen dat hier meer lokale mensen komen. De gids vertelt dat het een populaire picknickplek is. voor mensen uit Marrakech. Naast de tuin staat een paviljoen (gesloten voor publiek) aan een groot irrigatiebassin. Het is fotogeniek, maar daar is dan ook alles mee gezegd. In de zomer schijnt er regelmatig een sound en light show te zijn. Ik denk dat je dan een hele anders sfeer krijgt. Nu zitten onze schoenen compleet onder de modder.

En met deze modderschoenen gaan we nu het 5 sterren hotel Kenzi Farah bekijken. We laten op de lichte tegels een leuk spoor achter. Ik voel me er wel een beetje onbehagelijk onder. Ik heb nog nooit eerder hotels bekeken dus voor mij is alles nieuw. Maar ander zijn daar blijkt al snel veel beter in getraind. De naadjes, lampenkappen, schilderijen etc. worden goed op plaatsing, stof etc. gecontroleerd. Uitkomst het is een 4 sterren hotel. Voor mij nog steeds erg mooi. De buffetlunch is in ieder geval overheerlijk vooral de chocoladetaartjes.
Even terug naar het hotel om wat warme kleding te halen voor de avond en dan op naar het volgende hotel bezoek. Atlas Medina. Prachtig.
Voor het avondeten hebben we nog even een ruim uurtje voor het centrale plein van de stad, Djemaa el Fna. Op het plein, waar vroeger executies plaatsvonden, vandaar de naam: die betekent "Plein des Doods", zijn overdag veel straatartiesten, waaronder ook slangenbezweerders, en 's avonds staan er tientallen eetkraampjes. Het Djemaa el Fna-plein werd in 2001 toegevoegd aan de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid van UNESCO. Het is een drukte van belang. Ik kijk me ogen uit. Overal staan groepjes mensen. Je ziet mensen minigolf spelen, muziek maken en kinderen met vishengels een kleine ring om een fles proberen te hangen. Tegen de souk aan staan de eet en dranktentjes. Ik voel me hier helemaal thuis. Wij eten vandaag ook niet in de Medina maar bij een luxe tent waar je voor je plezier even naar het wc gaat (www.comptoirdarna.com). De Pastilla (pastei met kip en geroosterde amandelen) is overheerlijk. Na het avondeten komen er nog een aantal buikdanseressen op tafel dansen. De avond kan niet meer stuk.
Onze laatste dag in Marrakech brengen we in de ochtend een bezoek aan de Saaditombes. Deze graven uit 1557-1792 werden pas in 1917 herontdekt. Ze zijn bewaard gebleven net zoals ze waren tijdens de glorie dagen van de dynastie. De ingang was geblokkeerd zodat ze onaangeroerd bleven voor honderden jaren. Binnenin zie je veel Zelij (Marokkaanse tegels) die je aan het Alhambra doen denken en een aantal mooie decoraties. Het neemt niet veel tijd om te verkennen, maar het is zeker de moeite waard. Als je hieraan een bezoek brengt moet je ook oplettend kijken naar de graven. De graven van Joden en Christenen vallen op door hun verschillende markeringen en de richting van het graf. De graven van Saadi prinsen dragen meestal de volgende inscriptie:
There is no God but God.
Muhammad is God's messenger.
Praise be to God.
The occupant of this tomb died on...

Er zijn twee mausoleums met ongeveer 66 graven en in de tuin liggen er nog zo’n 100. Kijk wel uit waar je loopt anders rol je net als ik een afstapje af. Om de hoek gaan we nog even inkopen doen voor de toeristen die graag een vaste prijs willen hebben maar dan wel veel te veel betalen. Maar het gaat wel een stuk sneller en makkelijker maar persoonlijk vind ik het minder leuk. Ik koop vandaag nog wel iets in de souk.
We bekijken vandaag ons laatste hotel in Marrakech echt de topper. Het Palmeraie Golf Palace erg mooi maar mij veel te duur en te ver van de Medina. Jammer dat we geen Riad hebben bekeken in het centrum van Marrakech maar alleen 4/5 sterren complexen.

Na de lunch krijgen we nog even met ze alleen een rondleiding met uitleg door de Medina van Marrakech. De Medina is door UNESCO in 1985 tot Werelderfgoed verklaard. Je kunt je weg in de Medina makkelijk kwijt raken met al die kleine zijstraatjes. We worden dan ook pas vrij gelaten op het Djemaa el Fna plein zodat we de bus kunnen terug vinden bij de Koutoubia. De toren van deze moskee is 69 meter hoog. Binnenin bevinden zich zes kamers bovenop elkaar omgeven door een opgang rondom waarlangs de muezzin het balkon kon bereiken. De bouwstijl is een traditionele Almohadenstijl en de toren is voorzien van vier koperen globes.
De minaret van de Koutoubia diende als voorbeeld voor de Giralda moskee in Sevilla die vervolgens weer model stond voor duizenden kerktorens in Spanje en Oost-Europa. De toren is een goed herkenningspunt in Marrakech. Met de toren in het oog kunnen we helemaal los om inkopen te doen en onze Marokkaanse Dirhams kwijt te raken in de souk. Dit is geen enkel probleem. Na de inkopen is het tijd voor weer een heerlijke 4-gangendiner in een Marokkaans restaurant.