Shangri la

Het lijkt al veel langer maar vandaag zij we precies een week in China en hebben we er nog 2 te gaan.

In Lijiang zijn we 's morgens naar het busstation gegaan we wisten niet wanneer de eerste bus zou gaan. We moesten een uurtje wachten in de wachtruimte. Hadden we mooi de tijd om onze dagboeken bij te werken. Al moet ik zeggen dat mijne verder achterloopt dan deze website.

Onderweg kwamen we langs de eerste bocht van de Yangtze river. Ik snapte al niet wat hier zo speciaal aan was maar hier komen 3 rivieren bij elkaar en vormen zo 1 van de grootste rivieren te wereld.
Na ruim 2 uur kwamen we in Qiaotou Village aan waar we als enige de bus verlieten. We wilden op de Japanse manier de Tiger Leap Gorge bekijken. We kregen de prijs echt niet verder omlaag dan 150 RMB. We besloten het uiteindelijk toch maar te doen want je komt hier waarschijnlijk nooit meer terug. Deze kloof is een van de diepste te wereld. In onze tijdslimiet pas het wandelen ervan niet. Bij de Upper Rapid aangekomen stikt het van de enorme tourbussen. Onze gids rijdt verder wij willen ook stoppen. Maar hij stopt na een tunneltje en eerlijk waar het uitzicht hiervandaan is veel beter. We gaan verder op een ongeasfalteerde weg met diverse kuilen. Op de weg liggen diverse keren grote rotsblokken en er valt zelf water na beneden van een waterval zodat we door het water moeten rijden. Nu snappen we waarom we zoveel moesten betalen voor 52 km. We zijn blij dat we geen dagtour uit Lijiang hebben gedaan want dan waren we vast ook niet verder gegaan dan de eerste stop. De uitzichten zijn geweldig. We stoppen voor lunch bij Guesthouse Tina. We eten Naxi Pizza. Dit is een warme pizzabodem met daarop sla, komkommer, tomaat en volgens hun kaas. Er zit weinig smaak aan.

Terug in Qiaotou Village willen we verder reizen omdat we geen Chinese kunnen lezen (raar he) houdt onze chauffeur de bus voor ons aan de eerste zit al helemaal vol. De volgende is een lokale minibus. Hierin wordt alles op de grond gegooid en de sigaretten na hartelust rondgedeeld. Maar hij brengt ons op de plaats van bestemming. Zelf met muziek van een Nederlandse band, No No there is no limit. We zijn sneller dan verwacht in Zhongdian. Onze eerste indruk is wat hebben we hier in hemelsnaam te zoeken.

Een taxichauffeur brengt onze naar het hostel die we van te voren hadden uitgezocht. Een prima plek. Er knus en met gratis e-mail. Helaas doet de n van het toetsenbord het niet altijd. Maar we maken er hier dankbaar gebruik van.

Het oude dorpje heeft eigenlijk net zulke huisjes als in Lijiang. alleen hier geen riviertjes door de straten.
Als we een restaurant gaan zoeken blijken we op een pleintje uit te komen waar allemaal mensen in een cirkel lokale dansen aan het opvoeren zijn. We doen even gezellig mee al willen de passen niet altijd lukken. Het zorgt ervoor dat je het weer warm krijgt.

In Zhongdian tegenwoordig ook Shangri La (paradijs) genoemd is het 's avonds nog kouder dan in Lijiang. 's avonds eet ik aardappels met groenten. Waarop volgens mij het hele pootje chili is uitgestrooid.

Onze bedden zijn net houten planken. Maar we hebben wel weer een warme douche.
De volgende ochtend ontbijten we op ons gemak. Daarna besluiten we om eerst te proberen onze visum te verlengen want in Nederland hebben we 2 dagen te weinig gekregen. We gaan eerst naar het politiebureau en die zegt dat het waarschijnlijk geen probleem is maar we moeten wel naar hun andere kantoor 3 minuten lopen. Naast de bank. Daar aangekomen zien we het niet en vragen we het aan mensen maar die wijzen in de directie van het oude bureau. In de bank schrijft iemand de kantoornaam voor ons op. We gaan weer richting het politiebureau. Iedereen blijft maar die richting op wijzen. We verwachtten gewoon weer terug bij af te zijn maar gelukkig vinden we het extensionbureau uiteindelijk toch. Een uur later staan we weer buiten. Zonder problemen kregen we een nieuw visum en mogen we tot 6 juli in China blijven. Helaas vindt mijn moeder het niet goed. En waarschijnlijk mijn baas ook niet.

Daarna gaan we naar Songzalin, een 300 jaar oude Tibetaans klooster. Allemaal erg indrukwekkend. De boeddha beelden, gebedsmolen en vlagen. Nanda gaat nog even voor 50 cent op de foto in traditionele kledendracht met een Yak. Helaas wordt de lucht heel donker en begint het te waaien. Ik heb het meteen weer koud.

's avonds eet ik voor het eerst Yak vlees het smaakt eigenlijk gewoon naar rundvlees. Het begint te onweren en stortbuien. Dus een goede reden om te duizenden.

Terug in onze kamer komen we er achter dat de elektrische dekens wel werken maar dat je dan wel de stekker in het stopcontact moet stoppen.

Ik was vanochtend al vroeg wakker en besloot een koop thee te gaan drinken. Nanda wilde niet geloven dat het al lekker warm was want er kwam damp uit mijn mond. Zij bleef nog even lekker onder de wol liggen. Ik had het ijskoud. Later bleek dat het ook maar 10 C was.

Na het ontbijt zijn we met een minibusje naar de Great Treasure Temple (Dabao Si)geweest. Deze tempel staat bijna op instorten. Maar de omgeving eromheen is zo indrukwekkend allemaal gebedsvlaggen en stokken en de monniken waren hier tenminste echt aan het bidden of mediteren op het dak.

Daarna gaan we naar de Xiagei Hot Springs. We zijn hier als westerse mensen echt een bezienswaardigheid. Hebben we onze bikini's toch niet voor niks meegenomen. Het water is behoorlijk warm. Nanda probeert een Chinees te helpen met zijn zwemtechniek echt hilarisch. Er blijkt ook nog een sauna te zijn maar die is mij echt te heet. Terug in het dorp luieren we wat en gaan dan nog even het klooster in de stad bekijken.

Morgenochtend vroeg willen we met de bus naar Dali. Waarschijnlijk zal het daar 's avonds weer wat warmer zijn. Nu zitten we op ruim 3000m hoogte.