Een kerkdienst en het Novodevicht Convent

Onze laatste dag in Moskou zullen we een stadsrondrit doen en een bezoek aan het Novodevichy Convent (Nieuw Maagdenklooster) brengen. Het is vandaag zondag. Onze enige kans om een Russisch-orthodoxe kerkdienst bij te wonen. Volgens Ludmila is de dienst om 8 of 9 uur. We besluiten op 9 uur te gokken. Gelukkig is het deze ochtend iets rustiger aan het ontbijt. We genieten van de nog warme kaneelbroodjes de Russen zitten om 8 uur al aan de bietjes nu die sla ik maar even over. De kerk is om de hoek van het hotel en heeft een super lange naam ‘Church of Tikhvin’s Icon of God’s Mother in Alexeyevskoye’ iets korter konden ze zeker niet bedenken. Het is rustig in de kerk als wij binnen komen. De dienst is al geweest of moet nog komen. Vlak nadat we binnen zijn gekomen zien we wel een priester een baby overnemen die meenemen achter het altaar in het paradijs en we teruggeeft aan de man. Waarschijnlijk hebben we net de doop van een kind meegemaakt.
Net als we besluiten om weg te gaan wordt het drukker. De dienst begint dus pas om 9.45 uur. We gaan maar weer naar binnen. In een Russisch-orthodoxe kerk zit men niet maar staat men de hele dienst. Een normale dienst duurt 2 uur en een hele korte 1 uur. Dat ga ik met mijn knie niet volhouden dus ik kruip achterin een hoekje bij de oude dametjes. Dan valt het ook niet zo op dat ik als enige mijn haar niet bedekt heb en dat wij een broek dragen ipv een rok. De mensen die binnenkomen lopen tussen de al aanwezige mensen die aan het bidden zijn door. Bij elke heilige wordt een kaarsje opgestoken, de icon gekust en daarna het voorhoofd erop gelegd. In de rechterhoek staan 3 mannen en 3 vrouwen achter een scherm a capella te zingen. Op een gegeven moment gaat de middendeur naar het paradijs open. Vanaf dat moment stopt men met heen en weer lopen naar de verschillende heilige en kapelletjes. Een man in een gewaad slingert de wierrook heen en weer. Opeens springen de oude dametjes naast mij op maar voordat ik dat door heb staat iedereen al richting mij gekeerd en wierrook vonkjes vliegen langs mijn gezicht. Het kapelletje waar ik in de deuropening zit wordt gezegend. Lekker knullig, geen hoofddoekje, broek aan en ik zit ook nog. De dienst gaat verlopig nog even door. Er wordt gezongen af en toe worden er kaarsen uit het paradijs gedragen en houdt een van de priesters de grote gouden bijbel voor de open deur omhoog. Na zo´n 45 minuten komen ze geld ophalen. Ook ik geef een kleine donatie. Ik denk nu zal het wel bijna afgelopen zijn. Niks is minder waar het gaat pas beginnen. Voor het eerst zegt een priester wat. Dan komt er iets wat op Amen lijkt. Wat het boek nog eens aan het paradijs getoond en gaan ze allemaal op de maat van het handje van de priester zingen. Zelfs de oude dametjes naast mij staan op en zingen volborstig mee. Mee zingen lukt mij niet maar opstaan doe ik dan maar wel even mee. Hierna besluit ik dat ik een uur lang genoeg was (wij zijn er trouwens al 2 uur) en ga Linda opzoeken die al een kwartiertje geleden vond dat ze lang genoeg gestaan had. Met het naar buiten lopen merk ik pas hoe druk het geworden is in de kerk hij is echt mutje vol. Nu zie ik pas dat er een groot schildering achter het altaar is waaraan de bijbel steeds getoond werd. Ook al hebben we er niks van verstaan het was een hele mooie bijzondere ervaring.

In de middag checken we uit want vannacht gaan we met de trein naar St. Petersburg maar eerst is het tijd voor de stadsrondrit. Via de Mira Prospekt rijden we de stad in. Onderweg legt Ludmila ons veel uit over de bouwstijlen, namen van Russen die ergens gewoond hebben. Het bandje gaat maar door. De eerste stop is de Cathedral of Christ the Saviour. Deze staat er pas 10 jaar en is de hoofdkerk van Rusland. Het geld voor de bouw is met donaties in 5 jaar verzamelt. Of er waren heel wat rijke of heel veel gelovige die wat hebben gegeven! Het interieur is enorm indrukwekkend niet te geloven. Via een wenteltrap kun je naar beneden en kom je niet zoals wij verwachten in een crypte maar in een kerk onder de kerk. Deze heeft bijna dezelfde oppervlakte als boven maar is veel rustgevender met prachtige plafondbeschilderingen. Achter de kerk heb je een brug over de Moskou rivier met een prachtig uitzicht op het Kremlin.
Onze hoofddoel is het Novodevichy Convent. Dit is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van Moskou. Ik vind het er eigenlijk een beetje bouwvallig uitzien. De kerk is niet meer toegankelijk voor toeristen. Het mooiste vind ik zelf de Prokhorov Chapel (1911) maar als ik het convent niet had gezien had ik in mijn ogen niks gemist. Naast het klooster ligt een begraafplaats die ik graag wil zien maar die zit niet in het programma omdat er meer mensen zijn die liever nu het klooster verlaten en dan nog even naar de begraafplaats gaan krijgen we haar toch zover dat we er even naar toe gaan. We komen om 16.55 uur aan en om 17 uur gaat hij dicht. Ludmila geeft ons dus een spoedrondleiding langs de allerbelangrijkste graven van o.a. een circusdirecteur, generaal, de vrouw van Gorbatsjov en Boris Jeltsin en niet te vergeten de heer Tublev (vliegtuig). De rest van de namen ben ik alweer vergeten. Veel mensen van onze groep wisten niet eens dat Jeltsin dood is.
Daarna mogen we nog even genieten van het uitzicht over Moskou vanaf Sparrow Hills het hoogste punt van Moskou. Helaas is het mistig (denk smog) dus zijn er geen mooie foto’s te maken. Via het witte huis en het voormalige KGB gebouw gaan we weer naar het rode plein. Hier krijgen we een uurtje om ons avondeten te nuttigen in de foodcorner van het GUM. Je betaalt hier per 100 gr. Dat is weer een heel nieuwe gewaarwording voor mij. Een van de krieltjes rolt van mijn bord voordat ik hem te pakken heeft gaat hij onder de balustrade door en valt hij drie verdiepingen naar beneden. Gelukkig niet op het hoofd van een Russische miljonair. Hoeveel celstraf zouden we daarvoor gekregen hebben? Tot onze verrassing zien we nu pas dat over de hele lengte van het gebouw op de begane grond een delicatesse zaak zit. Ze verkopen hier van alles: kaviaar, Belgische bonbons, Nederlandse kaas zo gek je het maar kunt bedenken. Dat was vroeger toch wel anders. Wij slaan wat heerlijke broodjes voor op de trein in.

Daarna is het tijd om nog 3 reizigers op te pikken bij het hotel en naar het treinstation te gaan.
Ik vind het jammer dat Ludmila ons alleen uitgelegd heeft waar de goedkope foodcorners te vinden zijn er moeten toch ook wel betaalbare restaurants zijn waar je even rustig op je gemak kunt bijkomen.
De klik die ik de eerste avond met Moskou had was de andere 2 dagen weg. Ik heb me laten vertellen dat de stad een beetje het karakter van de Russen heeft aangenomen, tegenover vreemden staan ze in het begin afstandelijk om niet te zeggen gesloten, als je ze wat tijd geef zullen zowel de Russen als de stad zich ontplooien tot onbaatzuchtig, hartelijk en zeer open.
Ik heb gemengde gevoelens bij Moskou en denk niet dat ik hier nog eens naar zal terugkeren of het moet zijn om op de Trans-Siberië Express te stappen.