Help get me out of here!

Over het algemeen heeft elke plaats in Indonesië zo zijn eigen charmes Sommige zullen dit vast ook van Bandung vinden. Het is de 2e of 3e grote stad op Java na Jakarta (en Surabaya) Voor mij is het echter de hel. Ik kan maar geen reden bedenken waarom iemand hier zijn vakantie wil doorbrengen.
Het zijn vooral mensen uit Jakarta, Bogor en Maleisië die hier verblijven zij komen voor de factory outlets. Nu deze heb ik even gemist en met mijn maatje meer zou ik er toch niet inpassen.
In de stad zelf vind ik alleen Jalan Africa interessant daar vindt je oude Nederlandse gebouwen zoals het Savoy Homan Hotel, Toko Ada de Vries en de Zon NV. Maar dit heb je binnen 5 minuten gezien. Voor de rest is het druk, vies en stikt het er van de bedelaars. Ik geloof dat ze zo'n 7 miljoen inwoners hebben.
De enige reden om naar Bandung te gaan is de omgeving in de buurt maar ik zou dan ook in een van de mooie ressorts buiten de stad verblijven.
Mijn eerste dag hier heb ik een angkot genomen naar weer een vulkaan Tangkuban Prahu. Het ticketkantoor ligt beneden aan de voet van de helling. Dit is de enige waarbij je met de auto gewoon naar de top kunt rijden. Vandaag is het zondag dus zijn er vele lokale dagjes mensen. Ik heb echter geen auto dus ga per benenwagen naar boven. Dit is zo'n 4,5 km goed voor de beenspieren. Op de helft kun je afbuigen naar een uitzichtpunt over de enige nog actieve krater Kawah Domas. Vanaf verre ruik je de rotte eieren geur al. Dan is het nog zo'n 800m naar de top op 1830m.
De meeste mensen op de trap gaan echter naar beneden een aantal gidsen vraagt dan ook aan mij waarom ik omhoog klim en niet verder afdaal. Omdat ik graag voor de moeilijke weg kies? Boven aangekomen zie ik hoe Indonesië eruit ziet als de toeristen wel aanwezig zijn en niet vanwege Merapi gevlucht. Het stikt hier van de souvenirwinkels en ansichtkaart verkopers. Sommige praten aardig goed Nederlands.
De krater van Kwawah Ratu is prachtig. Ik besluit nog een kilometer verder te lopen naar de andere krater Kawah Upas. Dit is een rustig bruin meertje. Je kunt nog verder naar de hoogste top klimmen en naar een heilige waterbron maar omdat het dichttrekt besluit ik de 1,2 km naar de Domas af te dalen. Zeker de laatste 300m zijn erg glibberig dus ik schiet niet echt op. Daar aangekomen blijken de lokale hier te genieten van een warm bad voor de voeten. Nu dan stink ik niet alleen naar zweet maar ook rotte eieren en ga ik zo glijden in mijn sandalen dus vandaag maar even niet. Bij de toko kun je eieren kopen en dan krijg je een netje om in de heetste bron je eitje te koken. Vraag me af of hij ook naar rotte eieren smaakt. Het begon namelijk te gieten dus ben ik gaan schuilen met een heerlijke kop warme thee in het cafeetje en vanuit daar van het uitzicht genoten.
Vanaf deze krater kun je 3km door de theeplantage naar de heetwaterbronnen van Ciater lopen. Dat is voor mij de verkeerde kant op. Ik was van plan via Maribaya hotsprings 6km de rivier te volgen door een gorge naar Dago. Hier moet je minimaal 2 uur voor uittrekken en dat had ik niet meer voor het donker zou worden. Ik heb een angkot teruggenomen maar over de laatste 8km hebben we 2 uur gedaan. Meet the traffic jams! Dit schijnt hier altijd zo te zijn. Ik had een ojek (brommer) voor € 2 door de gorge moeten charteren was waarschijnlijk veel leuker geweest dat stilstaan in de file. 's avonds geprobeerd internet te vinden maar niet gelukt. Wel heb ik 5 verschillende Holland Bakkerijen gezien met de bekende molen op de top van het gebouw. Hier kun je onder andere een broodje hagelslag krijgen.
De volgende dag geprobeerd de erebegraafplaats te vinden maar na uren in files gestaan te hebben het maar opgegeven. De mensen proberen je hier ook constant af te zetten.
Op bij het busstation te komen moet ik 2x overstappen kost me dus een 1 uur voor 5 km. Een taxi was nergens te vinden. Ik was in eerste instantie van plan nog een nacht te blijven maar ben blij dat ik gevlucht ben uit deze chaos en drukte.
Ik had naar het strand moeten gaan en Bandung moeten overslaan. Dan had ik alleen wel het prachtige Tangkuban Prahu gemist.
Door Merapi en tijdgebrek ga ik toch nog niet eens 5% zien van wat ik van plan was.