Natuurverschijnselen de Todra en Dadeskloof

Onze laatste dag om van al dit mooist te genieten is al weer aangebroken. We moeten nog een hotel bezoeken deze ligt behoorlijk ver buiten de stad. Het Sultana Royal Golf Hotel is gebouwd aan de rand van het prachtige Ouarzazate-meer en onderscheidt zich door zijn architectuur en weelderige park. Je kunt hier genieten van de warme gastvrijheid en persoonlijke service van dit hotel, waar iedere suite ingericht is in een lichte, verfijnde stijl en beschikt over een grote badkamer met stenen wastafels en hoekbaden. Uit deze verfijning kun je helaas opmaken dat ook dit hotel in buitenlandse handen is (volgens mij waren ze Frans).
Nu hebben we wel genoeg hotels gezien. Het is vandaag nog een hele rit dus laten we lekker gaan. We houden een korte drink en plaspauze bij een souvenirwinkel in de omgeving van Kelaat M'Gouna bekend vanwege zijn rozenproducten. Elk jaar in mei vind hier in deze vallei het festival van de rozen plaats wat een geweldige happening schijnt te zijn.

Wij zijn onderweg naar de Todrakloof. De Todrakloof is een toeristische trekpleister en niet onterecht. Busladingen dagjesmensen komen dit wonder der natuur aanschouwen. Via een doorwaadbare plaats kom je in de kloof. Enorme rotswanden van 300 meter hoog rijzen steil omhoog. De tussenruimte tussen de wanden is op het smalste punt 30 meter. Hier stroomt de rivier de Todgha door. Op de betonplaten langs de rivier kun je parkeren. Bijna op het eind van de kloof is een hotel met restaurant. Vele berbermannen bieden in hun kraampjes onder de steile wanden hun koopwaar aan. Persoonlijk vond ik het een grote toeristentrap. In Frankrijk heb ik wel mooiere kloven gezien en dan al die opdringerige verkopers en die lelijke betonplaten en restaurants. Wat enorme afbraak doet aan het natuurschoon. Wij waren vandaag ook even van die Japanners die alleen voor de lunch en de foto’s zijn gestopt. Ik ben zeer sterk van mening als je gaat wandelen en die grote groepen achter je laat, je kunt genieten van een prachtig mooi gebied. Wij hebben een aantal kilometers buiten het dorp een stop gemaakt bij een kennis van een van onze reisagenten. Deze man heeft een eigen bedrijfje Assettif Aventure. Je kunt via hem prachtige ritten te paard door dit landschap maken. Voor ons was de stop weer een highlight om dat we in zijn huis werden uitgenodigd om kennis te maken met zijn familie. Deze lieten ons de traditionele witte kleding voor de vrouwen in dit gebied zien.

Van de Todrakloof rijden we naar de Dadeskloof. Vanaf Boumaine-du-Dadès loopt de rivier de Dadès zo ongeveer 25 kilometer het dal in, waar vele populieren, amandel- en notenbomen groeien. Bij de gorge wringt de rivier zich tussen de steil omhooggaande rode rotsen door. De wanden in de smalle kloof gaan wel zo’n honderd tot honderdvijftig meter de hoogte in. De weg slingert zich door het prachtige gebergte. Rode en roestbruine grillige zandsteenformaties liggen als een afgekalfde en uitgemergelde substantie tegen het harde graniet. Elke bocht in de weg die je neemt levert weer andere en nog mooiere panorama's op. Peilloze dieptes gaan aan je voorbij en steeds ontwaar je het groene lint van gewassen en bomen aan de oevers van de rivier de Dadès, die hier het leven mogelijk maakt. Na het stadje Ait-Youl worden we geconfronteerd met een ander spectaculair natuurverschijnsel. "De apenvingers" een geologische rotsformatie van zo'n bizarre schoonheid, dat je je afvraagt hoe zoiets ontstaan is. De steenmassa's hebben de vormen zoals het gezicht van "de elephant-man" in een Hollywood-film. Bolle en langgerekte grillige vormen met diepe geërodeerde spleten zien we voor ons. Op vele plaatsen heeft men parkeerplekken aangelegd om even te stoppen om in de dieptes te kunnen kijken. Wij rijden niet tot de uiteindelijke kloof die veel smaller is dan de Todrakloof. Naar ik heb begrepen zijn hier geen bedelende kinderen en bijna geen toeristen. Hier kunnen uiteraard geen bussen komen maar wel jeeps en kleine busjes. Ik vind het jammer dat we al weer terug moesten en we niet de tijd hebben gehad om heerlijk een uurtje door al dit schoons te gaan wandelen.

Het is al donker als we terug komen in Ouarzazate. Onze laatste avondmaal eten we in restaurant Le Ouarzazate een fantastische locatie voor grotere groepen. In een berbertent aan een zwembad met sfeervolle verlichting. Onze groep had de locatie voor zich alleen. Dus reisje in een klein gezelschap dan is deze locatie waarschijnlijk te stil of uitgestorven. Daarna gaan we lekker op tijd naar bed want voor de zon op komt moeten wij al op het vliegveld zijn. We lekker dat dit om de hoek van het hotel is en dat we er dus met een aantal minuten al zijn. Hopelijk mag ik in 2011 weer mee op studiereis.