Wonderbaarlijk maanlandschap in de Vallee du Fint

De derde dag staat in het teken van het bezoek aan hotels. We willen allemaal graag een bezoek aan de ecolodge in de Oasis du Fint brengen. Dit staat niet op het programma maar als we doorlopen in de andere hotels en niet teveel vragen dan gaan ze proberen of dit lukt. Malika onze gastvrouw is hier namelijk zelf ook nog nooit geweest en is hierover zelf ook razend enthousiast. We brengen een flitsbezoek aan de hotels Karam (super voor kinderen), hotel Fint en Riad Salam dat uit een luxe gedeelte en een minder luxe hotel bestaat. We hebben o.a. de kamer gezien waarin Leonardo DiCapro 4 maanden heeft gewoond. Na de lunch staat het bezoek gepland aan Kasbah Dar Daif (www.dardaif.ma). Dit ligt op 3 km van het centrum van Ouarzazate en biedt uitzicht op het Atlasgebergte en het meer. Dit is mijn absolute favoriet. Al die prachtige kamertjes en zulke vriendelijke medewerkers. In het restaurant van het hotel kun je genieten van traditionele en regionale specialiteiten. Er zijn ook vaste menu's beschikbaar. Als gast van het Kasbah Dar Daif kun je heerlijk ontspannen in de met brandhout verwarmde hammam of met een massage. Het personeel kan tevens wandeltochten voor je regelen en biedt verhuur van mountainbikes (VTT) en kano's. Wij zijn hier allemaal niet weg te slaan. Het heeft dan ook niet voor niks de prijs Trophées France & Maroc Tourisme Responsable 2009 gewonnen.

Maar dan krijgen we het teken we mogen naar de Oasis du Fint. Her heb je eigenlijk een 4w-drive voor nodig maar wij gaan met ons eigen busje. Volgens mij is het moeilijk te vinden als je de weg niet weet. Maar na een km of 5 zagen we zowaar een weg naar links met een bordje “ Fint”. Maar na een km of 10 over een onverharde weg begin je toch wel te twijfel waar brengen ze ons heen. Het zag er allemaal wel heel erg kaal uit. Ver van een oase zoals ik dacht te gaan bezoeken. Net toen ik dacht waar is die oase is godsnaam zagen we het bordje “Oase Fint”. Na nog een aantal kilometers gehobbel kwamen we bij een riviertje dat in een prachtige omgeving lag. De tapijten lagen te drogen op de stenen. Een uniek tafereel en iedereen pakte natuurlijk direct zijn camera. Achter de palmen kwamen opeens mannen en vrouwen aan Er werd wat woest gebaard en ik had de indruk dat dit geen Marokkaanse welkomst ceremonie was. Ik wilde alleen maar van de natuur en geitjes foto’s nemen en had deze mensen niet eens gezien. Toen de gids dat uitlegde dat we geen mensen hadden gefotografeerd maar alleen de rivier en berg kalmeerden ze maar we moesten wel allemaal onze camera opbergen. We moesten de rivier over met de auto maar na een drukke discussie werd besloten dat we zouden omkeren. Het café/restaurant wat hier een prachtige ligging heeft hebben we dus niet bezocht omdat onze auto de rivier niet over kon. Ik dacht eigenlijk dat we terug zouden keren naar Ouarzazate maar wat bleek nu de ecolodge was alleen via een andere weg te bereiken. Ik dacht altijd dat woestijnen uitgestrekt zijn, kaal, warm en uit zand bestaan. Maar van deze stereotiepe ben ik inmiddels genezen. Er zijn vijf soorten woestijnen te onderscheiden:

1. Rotswoestijnen zijn woestijnen waar de verwering minder sterk is en het materiaal direct wordt meegenomen door wind en water dat eventueel periodiek beschikbaar is en als transportmedium kan dienen.
2. Grindwoestijnen zijn het product van oude grindbeddingen van fossiele rivieren of van het ter plaatse uiteenvallen van lokaal aanwezige grindhoudende gesteenten zoals conglomeraat. Het materiaal dat het grind bijeen heeft gehouden verweert en verwaait. Het overgebleven grind vormt een desert pavement.
3. Zandwoestijnen komen weinig voor op de wereld en ontstaan alleen als er uit verwering in de omgeving genoeg zand beschikbaar is. Tevens is er een ideale situatie nodig wat betreft de windrichtingen. Deze moeten in evenwicht zijn, anders verwaait het zand en verdwijnt de zandwoestijn.
4. Leem- of zoutwoestijnen komen alleen daar voor waar uit omliggende gebergtes leem in bekkens is bijeengespoeld en door verdamping zout op het oppervlak is komen te liggen.
5. IJswoestijnen komen voor in klimaten zonder dooiseizoen waar er jaarlijks minder dan 200 ml neerslag is. Wordt soms niet als een echte woestijn aangezien.

We rijden hier dus door een rotswoestijn, een leeg maanlandschap. We moeten de laatste 5 km een ellenlange hele smalle weg naar beneden toe. Het is te hopen dat we geen tegenliggers tegen komen. Je kunt hier nergens aan de kant en nu we eenmaal aan het afdalen zijn kunnen we dus ook niet meer keren want dan liggen we in het ravijn. Ik kijk dus maar niet naar die diepte naast ons en knijp wat harder in de stoelzitting want ons busje is hier absoluut niet geschikt voor. Onze chauffeur is dan ook niet al te blij want geregeld raakt zijn onderkant en uitlaat de grond. De ecolodge ligt aan het einde van een doodlopende weg aan de voet van een rotsmassief in een intieme palmoase genaamd Tiguirt. De naam van het tentenkamp is Ouednoujoum, wat Vallei der Sterren betekent. Wij zijn allemaal zeer opgelucht dat we veilig zijn gearriveerd. Het kamp heeft een prachtige verhoogde ligging en kijkt uit op de groene oase met landbouw terrassen, die fel contrasteren met het droge omliggende landschap. Een van de eigenaars gaat een stukje met ons wandelen over het terrein. We klimmen omhoog achter de landbouw terrassen ook al heeft niet iedereen geschikte schoenen aan (teenslippers) Iedereen wil graag meer zien. via de rotsen gaan we hoger en hoger naar boven, naar de woning van de eigenaar en zijn ouders een klein gehuchtje. Zeker opa is fantastisch op zijn leeftijd zouden ze bij ons al achter de geraniums zitten. Hij en de rest van de familie bewerken de landbouwterrassen, zorgen voor het vee en verzorgen de maaltijden van de gasten van Ouednoujoum. Tijdens ons bezoek is de waterval opgedroogd maar ik denk dat deze anders een prachtig aanzien geeft. Via de andere kant gaan we naar beneden. Onderweg haalt opa ons in op de berber 4w drive (ezel). We komen nu achter het tentenkamp uit. Het kamp heeft een groot terras met fraai uitzicht waar de maaltijden geserveerd kunnen worden en waar 's avonds door een telescoop de flonkerende sterrenhemel bewonderd kan worden. Het is een heerlijk plek om volledig tot rust te komen en kennis te maken met het authentieke Marokko. Er kunnen in de omgeving fraaie wandelingen met gids gemaakt worden. De japanners komen hier alleen op de thee maar Nederlandse bezoekers blijven hier meestal een aantal dagen. Er zijn ook genoeg lieve woestijneekhoorn te spotten. Na de thee gaan wij weer terug naar boven. Ik ben echt blij dat wij het zonder kleerscheuren gered hebben. Het bezoek aan dit tentenkamp was voor mij en vele andere de highlight van de studiereis. Maar ik raad iedereen aan ons niet na te doen en echt voor de laatste 5 km (van de 15) een 4w-drive te gebruiken.

Omdat het al laat is gaan we meteen eten. Voor mij gevoel doen we dit in een wegrestaurant bij een benzinestation. In Marokko is het een gewoonte om thuis te eten. Langzaam aan gaan de lokale ook uit eten. Dit is een van de restaurants die in het weekend erg populair zijn. Na ik heb begrepen had het dezelfde eigenaar als Les Dattes D’Or en de ecolodge. Er treedt buiten een bandje op. Helaas vinden wij het er te koud dus mogen we uiteindelijk binnen eten. De uitstraling van het etablissement is niet om over naar huis te schrijven maar een grote plus is dat je zo een kijkje krijgt in het echte Marokkaanse leven, de locale mensen ontmoet, en het eten super is. Marokko is echt een prachtig vakantieland voor mijn studiereizen zou ik hier nooit aan gedacht hebben.