De Hermitage
Door: Brenda
Blijf op de hoogte en volg Brenda
14 September 2010 | Rusland, Sint-Petersburg
Vandaag staat de Hermitage op het programma. We gaan met onze gids Olga Beliaeva daar na het ontbijt om kwart over 9 naar toe met Trolleybus 22. Je koopt je kaartje in de bus bij de daar rondlopende controleur. We hebben 4 km af te leggen over de Nevski Prospekt. De hele rit sta je in de file. Als we vragen op welk tijdstip de spits begint en eindigt zegt ze maandagochtend tot vrijdagavond. Nu dat is te merken. We komen pas om half 11 bij de Hermitage aan. Ruim een uur we hadden eigenlijk net zo goed kunnen gaan lopen was net zo snel. We willen eigenlijk even genieten van het plein voor het Winterpaleis die in mijn ogen indrukwekkender is dan het Rode Plein in Moskou maar Olga zit ons achter de vodden aan omdat we eigenlijk als groep om 10 uur binnen hadden moeten zijn. Gelukkig mogen we nog wel naar binnen.
De Hermitage bestaat uit 5 gebouwen: van west naar oost; het Winterpaleis, de kleine Hermitage, de oude en nieuwe Hermitage (samen ook wel de lange Hermitage genoemd) en het Hermitage theater. Olga zal ons een rondleiding van circa 2 uur geven daarna mogen we tot 18 uur zelf rondlopen. Ik heb begrepen dat als je alles 1 minuut wil zien dat je dan 12 jaar nodig hebt. We zullen dus waarschijnlijk alleen de bekendste Highlights zien. En dan te bedenken dat mensen die op staatsbezoek komen maar 20 minuten in de Hermitage rondbrengen, dan zie je dus eigenlijk niks. Het blijkt dat de 5 gebouwen met elkaar verbonden zijn. Ik dacht dat we naar buiten moesten op in het volgende gebouw te komen. Eigenlijk moet ik beken dat ik tijdens de rondleiding niet altijd door had in welk gebouw we op dat moment waren. We lopen namelijk voor mij gevoel kris kras door vier gebouwen heen want het Theater is gesloten voor toeristen. Als je al niet voor de kunst komt zijn de gebouwen al een lust voor het oog op zich. Wat prachtig gedecoreerd, geweldige plafonds, zalen. Je raakt niet uitgekeken. Maar we komen hier natuurlijk voor de kunst. Waaronder Bacchus, Caravaggio, Raphael, Rembrandt, Michelangelo en vele andere. De namen en jaartallen vliegen om je oren. Wel handig dat Olga je soms op details van een kunstwerk wijst die je anders zelf over het hoofd had gezien. Na de rondleiding van Olga houden we gezamenlijk een thee pauze en gaan daarna allemaal onze eigen weg. Ik ben al rijkelijk overvoerd met al die kunstwerken maar omdat we nog niet op de 2e verdieping zijn geweest nemen we daar nog even snel een kijkje.
Om half 4 staan we weer op het plein voor het winterpaleis. We lopen dan richting de Nevski Prospekt. Aan deze kant van de straat zijn de gebouwen veel indrukwekkender dan aan het einde bij ons hotel. Vooral de Kazan Kathedraal geïnspireerd op het Vaticaan is erg indrukwekkend. We brengen een bezoekje aan het Dom Knigi, een bekende boekhandel in het voormalige Singer naaimachine pand. De voorraad Engelse boeken over Rusland blijkt tegen te vallen.
Voordat we op reis gingen heeft Jorg een artikel over Sint-Petersburg gegeven uit de Metro of Spits. De journalist had hierin een aantal tips opgeschreven waaronder een bezoek aan de bioscoop Dom Kino. Aangezien ons dit erg aansprak een filmpje pakken op oude banken uit grootmoedertijd besloten we hier een kijkje te gaan nemen. We kopen een kaartje voor de film die net begonnen is omdat we anders een uur moeten wachten en we toch al weten dat we het toch niet gaan verstaan. De dame die de kaartjes afscheurt legt ons in het Russische uit waar de zaal is. Aan ons gezicht ziet ze dat we er geen moer van begrijpen. Ze gaat ons daarom maar even voor naar de zaal. Er blijken 4 mensen binnen te zitten. Helaas geen banken uit grootmoedertijd maar gewone bioscoopstoelen. Wel kun je zien dat dit eigenlijk gewoon een soort huiskamer was. Er hangen gordijnen voor de ramen. Verder gewoon overal stopcontacten. De projector is heel klein en achterons staat gewoon een dvd speler met 2 kleine boxjes. Niks films op spoelen of Dolby Surround. De apparatuur bij Stephan thuis is professioneler. Nu we om ons heen hebben gekeken gaat onze aandacht uit naar de film. We hebben besloten dat we het minimaal een half uurtje gaan volhouden van de 115 minuten. Dat is echt moeilijk volgens mij is het officieel een Spaanse film maar alles is in het Russisch gesproken. Waar gaat de film nu over. Een soort politieagent die mensen opserveert, schaduwt en achtervolgt. In dat half uur heeft hij eigenlijk alleen achter een bureau gezeten en op de hoek van een straat gestaan. Het is zo sloom en de invalshoek van de cameraman is apart (lees knullig!). De camera volgt de persoon niet maar blijft stilstaan tot onze hoofdpersoon uit beeld loopt. Dan gaat het opeens ergens anders verder. En ook grappig is dat als er een groepje kinderen voetbalt dat je dan niet die kinderen ziet maar wel steeds het geluid hoort van hun stemmen en de bal. Het half uurtje was dus lang zat. Als we naar buiten lopen krijgen we van de dame wel een mooie kaart van Charlie Chaplin misschien hoopt ze dat we voor die film nog een keer terug komen. Die kunnen we in ieder geval wel begrijpen. Het was wel een heel aparte ervaring om mee gemaakt te hebben.
Tot nu toe was ons eten in Rusland ronduit slecht dus hebben we eens bij onze andere reisgenoten rondgevraagd waar zei hebben gegeten. Een tip was Tinkoff achter de Kazan Kathedraal. Je moet even zoeken want aan de voorkant denk je dat het een kantoor is. Juist dit klopt maar binnen staan je in een ultra moderne club. Een bierrestaurant waar Duits en Russische gerechten op het menu staan. We proberen alle twee een Russische soep uit. Linda de Borsch en ik de Solanka. En daarna Beef Stroganoff. Heerlijk eindelijk eens iets lekkers te eten. De wc deuren zijn ook grappig. Op de mannen zit een kraan en bij de vrouwen twee ronden schijven op de deur.
Na het eten gaan we met de Metro terug naar het hotel. De Metro in Sint-Petersburg werkt niet met pasjes maar met een metromuntje. Die koop je van te voren bij een loketje. De metro zijn hier wel minder indrukwekkend dan in Moskou. Er zijn hier ook maar 4 lijnen dus niet alle bezienswaardigheden zijn te bereiken. Ondanks dat toch de volgende tip. De metro stopt bijvoorbeeld niet bij de Hermitage maar ik raad iedereen aan de Metro te gebruiken ipv de bus en de rest te lopen. Een stuk sneller dan met de bus of taxi, die komen gewoon niet door het verkeer heen.
De Hermitage bestaat uit 5 gebouwen: van west naar oost; het Winterpaleis, de kleine Hermitage, de oude en nieuwe Hermitage (samen ook wel de lange Hermitage genoemd) en het Hermitage theater. Olga zal ons een rondleiding van circa 2 uur geven daarna mogen we tot 18 uur zelf rondlopen. Ik heb begrepen dat als je alles 1 minuut wil zien dat je dan 12 jaar nodig hebt. We zullen dus waarschijnlijk alleen de bekendste Highlights zien. En dan te bedenken dat mensen die op staatsbezoek komen maar 20 minuten in de Hermitage rondbrengen, dan zie je dus eigenlijk niks. Het blijkt dat de 5 gebouwen met elkaar verbonden zijn. Ik dacht dat we naar buiten moesten op in het volgende gebouw te komen. Eigenlijk moet ik beken dat ik tijdens de rondleiding niet altijd door had in welk gebouw we op dat moment waren. We lopen namelijk voor mij gevoel kris kras door vier gebouwen heen want het Theater is gesloten voor toeristen. Als je al niet voor de kunst komt zijn de gebouwen al een lust voor het oog op zich. Wat prachtig gedecoreerd, geweldige plafonds, zalen. Je raakt niet uitgekeken. Maar we komen hier natuurlijk voor de kunst. Waaronder Bacchus, Caravaggio, Raphael, Rembrandt, Michelangelo en vele andere. De namen en jaartallen vliegen om je oren. Wel handig dat Olga je soms op details van een kunstwerk wijst die je anders zelf over het hoofd had gezien. Na de rondleiding van Olga houden we gezamenlijk een thee pauze en gaan daarna allemaal onze eigen weg. Ik ben al rijkelijk overvoerd met al die kunstwerken maar omdat we nog niet op de 2e verdieping zijn geweest nemen we daar nog even snel een kijkje.
Om half 4 staan we weer op het plein voor het winterpaleis. We lopen dan richting de Nevski Prospekt. Aan deze kant van de straat zijn de gebouwen veel indrukwekkender dan aan het einde bij ons hotel. Vooral de Kazan Kathedraal geïnspireerd op het Vaticaan is erg indrukwekkend. We brengen een bezoekje aan het Dom Knigi, een bekende boekhandel in het voormalige Singer naaimachine pand. De voorraad Engelse boeken over Rusland blijkt tegen te vallen.
Voordat we op reis gingen heeft Jorg een artikel over Sint-Petersburg gegeven uit de Metro of Spits. De journalist had hierin een aantal tips opgeschreven waaronder een bezoek aan de bioscoop Dom Kino. Aangezien ons dit erg aansprak een filmpje pakken op oude banken uit grootmoedertijd besloten we hier een kijkje te gaan nemen. We kopen een kaartje voor de film die net begonnen is omdat we anders een uur moeten wachten en we toch al weten dat we het toch niet gaan verstaan. De dame die de kaartjes afscheurt legt ons in het Russische uit waar de zaal is. Aan ons gezicht ziet ze dat we er geen moer van begrijpen. Ze gaat ons daarom maar even voor naar de zaal. Er blijken 4 mensen binnen te zitten. Helaas geen banken uit grootmoedertijd maar gewone bioscoopstoelen. Wel kun je zien dat dit eigenlijk gewoon een soort huiskamer was. Er hangen gordijnen voor de ramen. Verder gewoon overal stopcontacten. De projector is heel klein en achterons staat gewoon een dvd speler met 2 kleine boxjes. Niks films op spoelen of Dolby Surround. De apparatuur bij Stephan thuis is professioneler. Nu we om ons heen hebben gekeken gaat onze aandacht uit naar de film. We hebben besloten dat we het minimaal een half uurtje gaan volhouden van de 115 minuten. Dat is echt moeilijk volgens mij is het officieel een Spaanse film maar alles is in het Russisch gesproken. Waar gaat de film nu over. Een soort politieagent die mensen opserveert, schaduwt en achtervolgt. In dat half uur heeft hij eigenlijk alleen achter een bureau gezeten en op de hoek van een straat gestaan. Het is zo sloom en de invalshoek van de cameraman is apart (lees knullig!). De camera volgt de persoon niet maar blijft stilstaan tot onze hoofdpersoon uit beeld loopt. Dan gaat het opeens ergens anders verder. En ook grappig is dat als er een groepje kinderen voetbalt dat je dan niet die kinderen ziet maar wel steeds het geluid hoort van hun stemmen en de bal. Het half uurtje was dus lang zat. Als we naar buiten lopen krijgen we van de dame wel een mooie kaart van Charlie Chaplin misschien hoopt ze dat we voor die film nog een keer terug komen. Die kunnen we in ieder geval wel begrijpen. Het was wel een heel aparte ervaring om mee gemaakt te hebben.
Tot nu toe was ons eten in Rusland ronduit slecht dus hebben we eens bij onze andere reisgenoten rondgevraagd waar zei hebben gegeten. Een tip was Tinkoff achter de Kazan Kathedraal. Je moet even zoeken want aan de voorkant denk je dat het een kantoor is. Juist dit klopt maar binnen staan je in een ultra moderne club. Een bierrestaurant waar Duits en Russische gerechten op het menu staan. We proberen alle twee een Russische soep uit. Linda de Borsch en ik de Solanka. En daarna Beef Stroganoff. Heerlijk eindelijk eens iets lekkers te eten. De wc deuren zijn ook grappig. Op de mannen zit een kraan en bij de vrouwen twee ronden schijven op de deur.
Na het eten gaan we met de Metro terug naar het hotel. De Metro in Sint-Petersburg werkt niet met pasjes maar met een metromuntje. Die koop je van te voren bij een loketje. De metro zijn hier wel minder indrukwekkend dan in Moskou. Er zijn hier ook maar 4 lijnen dus niet alle bezienswaardigheden zijn te bereiken. Ondanks dat toch de volgende tip. De metro stopt bijvoorbeeld niet bij de Hermitage maar ik raad iedereen aan de Metro te gebruiken ipv de bus en de rest te lopen. Een stuk sneller dan met de bus of taxi, die komen gewoon niet door het verkeer heen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
