Het Venetië van Indonesië

Ja mensen ik ben opeens weer heel snel vertrokken. Nu ik nog wat dagen over heb voor ik aan mijn nieuwe baan ga beginnen. Dit maal naar Zuid-Kalimantan. Beter bekend als Borneo.
Op zondagavond vertrokken met KLM naar Jakarta en het zal niet zoals altijd werkt de inflight programmering niet bij hun dus 15 uur zonder entertainment. Na een overheerlijke maaltijd van rode kool met aardappelpuree en stroopwafelpudding weet ik weer waarom ik nooit met KLM vlieg.
Op Jakarta airport een visum gekocht voor € 21-, en daarna eerst opzoek naar een ATM. Je kunt hier max. 2 miljoen rupiah pinnen dat is zo'n € 180. Daarna een busticket naar het centrum gekocht voor IDR 20.000. Een uur later sta ik op het Gambir treinstation. Nu opzoek naar de backpackers area Jalan Jaksa. Was even de richting kwijt maar al snel gevonden. Beetje achterbuurt eerste hotel maken ze al een opmerking dat als ik alleen ben hij wel kan delen. Hier ga ik dus niet slapen. In een zijstraat zit Hotel35 die is wel iets duurder maar de entree is al veel mooier kamer super schoon. Alleen geen westerse wc maar voor € 14 ben ik al erg blij. Jakarta is een stuk duurder dan de rest van de steden en dorpen. Ik zou een dag hebben om Jakarta te bekijken maar Batavia Air belde van de week om 4 uur s' nacht dat we nu 's morgens gingen vliegen. Dus om 5 uur in de ochtend weer naar het vliegveld. Ditmaal met een taxi want het is nog donker en ik heb geen zin om te gaan zoeken naar de bushalte.
Het vliegtuig blijkt vertraagd. Dus lekker 3 uur hangen op een vliegveld die na de douane alleen een koffiemachine en een gebedsruimte heeft jippie fun. Ik had nog wel een paar uur kunnen slapen. Het grappige is dat terwijl ik echt als een zoutzak op een stoel hang en indut er steeds jongelui naast me gaan zitten en hun vrienden een foto laten maken van henzelf met mij. Ze zijn nog veel blijer als ik ook opkijk en lach.
In Banjarmasin is het 1 uur later dan in Jakarta. Op het vliegveld eerst een vliegticket geregeld naar Pangkalan Bun en daarvandaan weer naar Semerang. De 2 miljoen is meteen op dus moet ik weer pinnen voor ik een taxi kan nemen.
Bij Hotel Perdana wordt ik meteen besprongen door de door de LP geadviseerde Gids Tailah. Een vreemde vogel met lang zwart haar en een grijze stoppelbaard. Eerst maar inchecken. De kamer blijkt € 2 per nacht duurder te zijn dan ik dacht omdat er een dubbelbed instaat ipv een single. Oké de prijzen zijn toch al hoger dan verwacht dus ben benieuwd of ik binnen mijn budget blijf deze reis. Kennis gemaakt met de Duitse Sina die in Yogja op Java studeert en dan eerst wat eten. Daarna eerst even 2 uurtjes geslapen. Samen met Sina en Tailah 's avond die lokale specialiteit Lontong (gestoomde rijst in bananenbladeren) geprobeerd. Niet echt mijn ding.
De volgende ochtend weer om 4 uur op we gaan naar de drijvende markt " Pasar kuin" en Pulau Kembang. De lokale bevolking ontwaakt en je ziet ze aan de waterkant hun zelf en kleding etc. wassen. In Banjarmasin de hoofdstad van Zuid-Kalimantan zijn veel kanaaltjes het is net Venetië. De drijvende markt stelt in vergelijking met Thailand of Vietnam weinig voor en de apen op het eiland zijn erg agressief. Ik vind ze behoorlijk eng.
Om 8 uur weer terug in het hotel voor het ontbijt; een boterham met boter en een ei. voordat de temperatuur weer naar 35 gr stijgt gaan we eerst naar de moskee. De politieman geeft ons een rondleiding. We hadden netjes een blouse met lange mouwen mee. Hij leende me een jurk om mijn haar mee te bedekken. Deze nieuwe mode kun je later terug zien op een foto. Na de moskee die van buiten op een ruimtevaartschip lijkt brengen we een bezoek aan de school ernaast. We worden uitgenodigd om even met de Engelse leraressen te praten. Erg leuk en leerzaam.
Weer tijd voor eten!!! Sina probeert Bubur Ayam = pap met kip. Nu lustte ik als baby al geen pap dus dat sla ik even over. Ik ga voor de Nasi Kunning Ayam (gele rijst met kip) beide gerechten van deze streek. Heerlijk. Nu wordt het toch echt weer te warm en is het tijd voor een middagdutje. Om 17 uur hebben we afgesproken met een andere gids uit de LP Kani genaamd. Zijn Engels is veel beter dan van Tailah. We spreken wat excursies en prijsverschil lokale transport en boeken een dagtocht naar de mijn met hem. Hij legt ons nog even uit waar we 's avonds maïs kunnen eten. Super idee. maar is de andere specialiteit van deze stad uitproberen Soto Banjar = een soort kippensoep. Echt overheerlijk.
De volgende dag hoeven we gelukkig pas om 12 uur klaar te staan voor de KFC anders moet hij commissie aan het hotel betalen en dat is zonde van ons geld.
We gaan eerst kijken bij de diamantenfabriek omdat het regent (hoost) en rijden dan door naar de mijn waar de stenen gevonden worden. Gelukkig zijn er nog mensen aan het werk want met teveel regen stoppen ze vanwege de veiligheid met werken.
Daarna naar Martapuran om de winkels met Diamanten te bekijken. Daarnaast hebben ze ook wat andere souvenirs zoals T-shirts en sleutelhangers.
Hij moet op de IEBF (International Ecotourism Business Forum & Mart 2010) een speech houden. Wij krijgen dan een inhouse tour van het duurste hotel in Banjarmasin het Rattan Inn.
Na terugkomst heeft hij een verrassing ze nodigen ons de komende dagen uit om mee te gaan op excursie. Een probleem mijn vlucht naar Pangkalan Bun gaat zaterdagochtend en het kantoor is al gesloten. Dus weet ik niet of ik mijn ticket kan wijzigen en wat me dat gaat kostten.
Maar eerst eten dit doen we in de warung van Kani. Maar voor ik mag eten moet ik wel eerst Nasi goreng leren koken.
Daarna besluit ik mee te gaan met de eco tour ook al ben ik misschien mijn ticket kwijt als ik het zelf wil zien ben ik meer kwijt.
Voor vandaag genoeg. Ik heb deze tekst al dagen geleden getypt en toen wilde hij hem niet verzenden dacht dus dat ik 1 uur voor niks had getypt. Gelukkig zie ik nu dat het meeste toch is opgeslagen maar niet geplaatst. De toetsenborden zijn hier afschuwelijk dus let niet op de typefouten.