WORKING-HOLIDAY IN AUSTRALIË - NSW
Door: Brenda
Blijf op de hoogte en volg Brenda
17 Juli 2000 | Australië, Tamworth
Een aantal jaren geleden had ik al eens mogen genieten van de pracht en praal van Australië. Toen ik de kans kreeg om er langer door te brengen, door er te gaan werken, greep ik die met beide handen aan.
New South Wales
Eind juni 2000 landde ik in Sydney. In Nederland had ik bij Australian Backpackers een starterspakket aangeschaft. Dit hield in dat ik opgehaald werd van het vliegveld, de eerste twee nachten onderdak kreeg en een postadres. Ik verwachtte ook hulp bij het aanvragen van een taxfile nummer en openen van een bankrekening maar dit bleef beperkt tot een a4-tje met informatie plus de adressen.
Na een douche genomen te hebben in het hotel besloot ik dus maar meteen aan de slag te gaan. Ik koos voor de Commonwealth Bank omdat deze door geheel Australië is te vinden. Een rekening openen was een fluitje van een cent. In Nederland kost het meer tijd en moeite als buitenlander. Vervolgens naar het Australian Taxation Office om een taxfile nummer aan te vragen, anders betaal je 49% belasting over je inkomen en dat is natuurlijk zonde van het geld. Het duurt vier weken voor je het nummer krijgt maar je krijgt wel een bewijs van aanvraag. Mijn laatste stop was het Medicare kantoor waar je als Nederlander gratis een ziekenfondskaart kan aanvragen. Nu had ik alle zaken geregeld om te kunnen gaan werken.
Het was kouder dan ik had verwacht in Australië. Dus schafte ik nog een warme vest aan en vertrok voor een aantal dagen naar de Blue Mountains. De Blue Mountains liggen circa 65 km landinwaarts van Sydney en denken hun naam aan de fijne mist van olie afgestaan door de eucalyptusbomen. In Katoomba aangekomen bleek dat ik midden in een festival te eren van de komst van de winter terecht was gekomen. Iedereen was verkleed en het was daardoor ook moeilijk om een overnachtingsplaats te vinden.
Op mijn verlanglijstje stonden een aantal wandelingen in de omgeving zodat ik meer zou zien dan alleen de toeristische hoogtepunten. In het hostel lag een logboek waarin je opschreef waar je naartoe ging en ook weer uitschreef als je terug was. Anders kwamen de zoek kostten voor jouw rekening. Dit geeft je een veiliger gevoel om er alleen opuit te gaan. Daarnaast liet ik me vertellen dat de slangen in de winter slapen omdat het te koud is.
De mooiste en tevens langste wandeling deed ik in Blackheath, van Neates Glenn door de Grand Canyon naar de Bridal Veil Falls. Af en toe was de bewegwijzering wat verstopt maar de tocht was goed te doen. De klim omhoog is zweten maar het geeft een fantastisch uitzicht over de vallei.
Op de ochtend van mijn vertrek terug naar Sydney sneeuwde het. Het bleef helaas niet lang genoeg liggen om op de gevoelige plaat vast te leggen. Sneeuw was eigenlijk wel het laatste wat ik verwachtte te zien in Australië.
Als een echte stadsmens wilde ik graag mijn Jillaroo diploma halen. Hiervoor ging ik naar Tamworth. De boerderij lag echt in de middle of nowhere en het stuk land eromheen was oneindig. Er was één nadeel doordat de eigenaar een Nederlandse vriendin had, zaten er vooral Nederlanders op de cursus. De eerste dag maakten we kennis met de aan ons toegewezen paarden en verkenden we het landgoed. Daarna begonnen onze lessen National Horsemanship. Dit houdt in dat jij, je verplaatst in de gedachten van het paard waardoor je zonder kracht of geweld het paard dingen kan laten doen die je wilt, Echt geweldig. Daarnaast leerden we de lasso en zweep te gebruiken.
Nu we de paarden in bedwang konden houden was het tijd geworden voor het echte werk. Het opdrijven van het vee. Eerst moesten we alle koeien bij elkaar krijgen en daarna de hele stoet naar de kraal drijven. Tijdens het opdrijven gaat er een enorme sensatie door je heen en vergeet je even dat stadse gevoel. Het gaf mij in iedergeval een enorme kick. In de kraal werden de zwangere koeien gescheiden van de rest. Deze moesten mee terug naar de boerderij. Inmiddels hadden we samen met de honden ook de schapen teruggebracht naar de boerderij. De lammetjes moesten worden gecastreerd en om hygiënische redenen van hun staart ontdaan. De castratie gebeurt door met je tanden de ballen eruit te trekken. Een echte toeristische daad. Het verwijderen van de staart was meer iets voor mij. Gewoon een elastiekje erom en de staart valt er na een week vanzelf af. Enkele volwassene schapen waren proefdieren voor onze scheerlessen en helaas ook ééntje ons avondmaal.
De cursus is niet alleen maar lol er moet ook hard gewerkt worden; zoals bomen kappen, onkruid wieden en hekken repareren. Aan het eind van de week hadden we spierpijn en waren allemaal volleert Jackaroo of Jillaroo.
New South Wales
Eind juni 2000 landde ik in Sydney. In Nederland had ik bij Australian Backpackers een starterspakket aangeschaft. Dit hield in dat ik opgehaald werd van het vliegveld, de eerste twee nachten onderdak kreeg en een postadres. Ik verwachtte ook hulp bij het aanvragen van een taxfile nummer en openen van een bankrekening maar dit bleef beperkt tot een a4-tje met informatie plus de adressen.
Na een douche genomen te hebben in het hotel besloot ik dus maar meteen aan de slag te gaan. Ik koos voor de Commonwealth Bank omdat deze door geheel Australië is te vinden. Een rekening openen was een fluitje van een cent. In Nederland kost het meer tijd en moeite als buitenlander. Vervolgens naar het Australian Taxation Office om een taxfile nummer aan te vragen, anders betaal je 49% belasting over je inkomen en dat is natuurlijk zonde van het geld. Het duurt vier weken voor je het nummer krijgt maar je krijgt wel een bewijs van aanvraag. Mijn laatste stop was het Medicare kantoor waar je als Nederlander gratis een ziekenfondskaart kan aanvragen. Nu had ik alle zaken geregeld om te kunnen gaan werken.
Het was kouder dan ik had verwacht in Australië. Dus schafte ik nog een warme vest aan en vertrok voor een aantal dagen naar de Blue Mountains. De Blue Mountains liggen circa 65 km landinwaarts van Sydney en denken hun naam aan de fijne mist van olie afgestaan door de eucalyptusbomen. In Katoomba aangekomen bleek dat ik midden in een festival te eren van de komst van de winter terecht was gekomen. Iedereen was verkleed en het was daardoor ook moeilijk om een overnachtingsplaats te vinden.
Op mijn verlanglijstje stonden een aantal wandelingen in de omgeving zodat ik meer zou zien dan alleen de toeristische hoogtepunten. In het hostel lag een logboek waarin je opschreef waar je naartoe ging en ook weer uitschreef als je terug was. Anders kwamen de zoek kostten voor jouw rekening. Dit geeft je een veiliger gevoel om er alleen opuit te gaan. Daarnaast liet ik me vertellen dat de slangen in de winter slapen omdat het te koud is.
De mooiste en tevens langste wandeling deed ik in Blackheath, van Neates Glenn door de Grand Canyon naar de Bridal Veil Falls. Af en toe was de bewegwijzering wat verstopt maar de tocht was goed te doen. De klim omhoog is zweten maar het geeft een fantastisch uitzicht over de vallei.
Op de ochtend van mijn vertrek terug naar Sydney sneeuwde het. Het bleef helaas niet lang genoeg liggen om op de gevoelige plaat vast te leggen. Sneeuw was eigenlijk wel het laatste wat ik verwachtte te zien in Australië.
Als een echte stadsmens wilde ik graag mijn Jillaroo diploma halen. Hiervoor ging ik naar Tamworth. De boerderij lag echt in de middle of nowhere en het stuk land eromheen was oneindig. Er was één nadeel doordat de eigenaar een Nederlandse vriendin had, zaten er vooral Nederlanders op de cursus. De eerste dag maakten we kennis met de aan ons toegewezen paarden en verkenden we het landgoed. Daarna begonnen onze lessen National Horsemanship. Dit houdt in dat jij, je verplaatst in de gedachten van het paard waardoor je zonder kracht of geweld het paard dingen kan laten doen die je wilt, Echt geweldig. Daarnaast leerden we de lasso en zweep te gebruiken.
Nu we de paarden in bedwang konden houden was het tijd geworden voor het echte werk. Het opdrijven van het vee. Eerst moesten we alle koeien bij elkaar krijgen en daarna de hele stoet naar de kraal drijven. Tijdens het opdrijven gaat er een enorme sensatie door je heen en vergeet je even dat stadse gevoel. Het gaf mij in iedergeval een enorme kick. In de kraal werden de zwangere koeien gescheiden van de rest. Deze moesten mee terug naar de boerderij. Inmiddels hadden we samen met de honden ook de schapen teruggebracht naar de boerderij. De lammetjes moesten worden gecastreerd en om hygiënische redenen van hun staart ontdaan. De castratie gebeurt door met je tanden de ballen eruit te trekken. Een echte toeristische daad. Het verwijderen van de staart was meer iets voor mij. Gewoon een elastiekje erom en de staart valt er na een week vanzelf af. Enkele volwassene schapen waren proefdieren voor onze scheerlessen en helaas ook ééntje ons avondmaal.
De cursus is niet alleen maar lol er moet ook hard gewerkt worden; zoals bomen kappen, onkruid wieden en hekken repareren. Aan het eind van de week hadden we spierpijn en waren allemaal volleert Jackaroo of Jillaroo.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
